Thursday, December 5, 2019
Live Performances #2 - Underflow Records & Art Gallery - Αθήνα - 21/2/20
Black Lesbian Fishermen | The Metaphysics of Natron / Vinyl Album Release presentation.
Οι Black Lesbian Fishermen είναι ένα διεθνές ambient/drone/experimental σύνολο που έχει ως βάση την Αθήνα και την Εύβοια. Τα μέλη του έχουν αναμειχθεί σε πάρα πολλά projects όπως: Coil, Current 93, Eyeless In Gaza, Nurse With Wound, Whitehouse, Z’ev, Attila Csihar, Rotting Christ – μεταξύ άλλων.
Οι Black Lesbian Fishermen παρ' όλα αυτά είναι ένα συγκλονιστικό psych σύνολο με ένα διακριτό μεταστοιχειωτικό και τελετουργικό ήχο.
Μετά από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Ectopic Apiary", το συγκρότημα έχει εμφανιστεί ζωντανά αρκετές φορές και έχει ηχογραφήσει αρκετά κομμάτια για διάφορες συλλογές, ενώ παράλληλα δούλευε το υλικό του 'Metaphysics of Natron" σε Αθήνα και Εύβοια. Το νέο άλμπουμ περιέχει 8 νέες στούντιο ηχογραφήσεις που εξερευνούν βαθύτερα την αποκρυφιστική, ψυχεδελική γραμμή που τους χαρακτηρίζει.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί απο το Underflow Record Store & Art Gallery στις 10/12/2019 .
Διαθέσιμο για pre order - https://underflowrecords.bandcamp.com/album/the-metaphysics-of-natron
-----
Opening Act: Rendeece - Project Faust. Το project Faust περιλαμβάνει περισσότερες από είκοσι εκπομπές (Random Access Radio), μια κυκλοφορία (Project Faust I) και ένα blog που παρουσιάζει την ιστορία, αλλά και τα διάφορα νέα. Πρόκειται για ένα υπό συνεχή εξέλιξη project, που απαριθμεί ήδη πέντε χρόνια. Η live εκδοχή είναι μια οπτικοακουστική εγκατάσταση, συνεργασία του μουσικού παραγωγού Rendeece (live electronics) και της καλλιτέχνιδος KROUTSEF (επιμέλεια video).
https://rendeece.bandcamp.com/
-----
Ώρα έναρξης: 21:00
Είσοδος : 10 ευρώ
Tuesday, November 5, 2019
Live Performances #1 - Soundtrope Festival - Ιωάννινα, 09.11.19 - Σουφαρί Σεράι
Ιδιαίτερα γόνιμοι, παραγωγικοί δισκογραφικά και με πλούσια συναυλιακή δραστηριότητα σε διεθνή φεστιβάλ μέχρι σήμερα, οι Mohammad αποτελούν ένα ηχητικό οπλοστάσιο που ξεδιπλώνεται εξίσου αποτελεσματικά στις ζωντανές τους εμφανίσεις αλλά και στο στούντιο, εν μέσω μιας τελετουργικής εμπειρίας, που με ευκολία προκαλεί μια ευρεία συναισθηματική παλέτα.
Ξεδιπλώνοντας γήινες κραυγές και απόκοσμες ψαλμωδίες, πάνω από τις χαρακτηριστικές σεισμικές διαπασόν τους, αποτελεί μία ενθουσιώδη πομπή, που πορεύεται μέσω φορτισμένων ηχητικών οροπεδίων, από τον αναφλέγων πυρήνα τους, ως τους σιωπηλούς ουρανούς.
Το πιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό δρώμενο της φετινής διοργάνωσης του Soundtrope Festival σε έναν πανέμορφο και ιστορικό πολιτιστικό χώρο της πόλης των Ιωαννίνων που δεν είναι άλλο από το Σουφαρί Σαράι, το εσωτερικό του οποίου θα διαμορφωθεί κατάλληλα για την συγκεκριμένη εκδήλωση.
Πριν την έναρξη της performance των Mohammad στο εσωτερικό του κτιρίου του Σουφαρί Σαράι θα προβάλλονται εξαιρετικά video art έργα από΄Ελληνες αλλά και διεθνείς καλλιτέχνες, τα οποία έχει επιμεληθεί το διεθνές Photometria Festival, δίνοντας έτσι μια άλλη διάσταση και προοπτική στο εσωτερικό του κτιρίου του Σουφαρί Σεράι.
Η μουσική και τα εξαιρετικά ηλεκτρονικά soundscapes του Rendeece (πρώτη παρουσίαση του project Faust με αποκλειστικό video installation της KROUTSEF) θα ανοίξουν τη βραδιά με τον καλύτερο τρόπο.
Πρόκειται για μία αμιγώς μυσταγωγική παράσταση σε έναν πανέμορφο χώρο της πόλης των Ιωαννίνων
*Λόγω της ιδιαιτερότητας αλλά και της διαμόρφωσης που θα πραγματοποιηθεί στο εσωτερικό του χώρου η συγκεκριμένη παράσταση αφορά περιορισμένο αριθμό θεατών.
τιμές εισιτηρίων: προπώληση 8 ευρώ / είσοδο 10 ευρώ
Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκίνησε στα σημεία:
Θυμωμένο Πορτραίτο
Τρυποκάρυδος
Κούνια Μπέλα - Kounia Mpela Coffee Bar
Beatnik
Thursday, January 17, 2019
Sunday, December 23, 2018
Faust - Η ιστορία
Επεισόδιο 1ο - Γέννηση (Birth)
Εισαγωγή
Βλέπω ένα γυναικείο πρόσωπο. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, βλέπω μόνο τα χείλη, το στόμα και λίγο από το μέρος του προσώπου γύρω από αυτό. Τα χείλη της κινούνται. Η γυναίκα μου μιλάει. Ακατάπαυστα. Μου χαμογελάει. Βλέπω τη γλώσσα της. Υγραίνει κάποιες φορές τα χείλη όταν, φαντάζομαι, έχουν ξηραθεί. Προσπαθώ να δω λίγο πιο μακρυά, πιο πέρα, κάτι παραπάνω. Αλλά δεν τα καταφέρνω. Το βλέμμα μου είναι καρφωμένο σε αυτά τα γυναικεία χείλη. Νιώθω όμως ότι μας περιβάλλει ένα λαμπερό φως. Νιώθω ευτυχισμένος. Αναρωτιέμαι αν αυτή είναι η πρώτη μου ανάμνηση.
Καταφύγιο
Βερολίνο, έτος 2045. Ο Δρ. Φάουστ ξυπνάει σε μια τεράστια αίθουσα-καταφύγιο. Δίπλα του εκατοντάδες συμπολίτες του. Ξυπνάνε και αυτοί από τις φωνές στα μεγάφωνα, που καθοδηγούν τον κόσμο στο τι πρέπει να κάνουν.
Ο Φάουστ προετοιμάζεται για την καθημερινή του ρουτίνα. Φοράει μια ειδική στολή για να ανέβει από το Υπόγειο Καταφύγιο στον Πάνω Κόσμο. Καθήκον του είναι να αναζητήσει στοιχεία για την έρευνά του πάνω στον ιό, που έσπειρε τον θάνατο σε εκατομμύρια συνανθρώπους του πριν τριάντα χρόνια περίπου.
Παίρνει μαζί του όλα τα απαραίτητα εργαλεία του, μπαίνει στο ασανσέρ που θα τον ανεβάσει στο Επίπεδο Μηδέν, που είναι ο Πάνω Κόσμος.
Πόλη
Περπατάει στους άδειους από ζωή δρόμους. Στα ερείπια που παλιά ήταν η πόλη του. Βλέπει μια κατσαρίδα. Τη συλλέγει για την έρευνά του. Θέλει να βγάλει τη στολή να περπατήσει γυμνός, να νιώσει τον αέρα σε ολόκληρο το σώμα του. Αλλά ξέρει ότι αυτό θα ήταν θανατηφόρο.
Αιωρούμενες μορφές, μ'αγγίζετε και πάλι,
Ίσκιοι αγαπημένοι στη μνήμη μετοικούν
Σίγασαν οι φωνές! Σαν πρώτα δεν ηχούν.
Μια παλιά με ζώνει, λησμονημένη νοσταλγία
Για των πνευμάτων τη χώρα τη σιωπηλή
Ό,τι εχάθη έρχεται σαν τωρινή αλήθεια.
Θέατρο
Ο Φάουστ εισέρχεται σε ένα διαλυμένο θέατρο. Από το φουαγιέ στην Κεντρική Αίθουσα. Περπατάει στο διάδρομο. Οι περισσότερες θέσεις έχουν καταστραφεί. Η υψηλή οροφή του θεάτρου έχει σχεδόν καταρρεύσει.
Θυμάται τους γονείς του, που τον είχανε φέρει όταν ήταν μικρός να δει μια παράσταση. Το θέατρο ήταν πολυτελές και γεμάτο κόσμο. Ο μικρός Φάουστ απομακρύνεται από τους γονείς του χωρίς αυτοί να τον καταλάβουν μιας και είναι απασχολημένοι μιλώντας με άλλους θεατές, και πηγαίνει προς τα παρασκήνια.
Την ίδια διαδρομή ακολουθεί και ο μεγάλος πλέον Φάουστ στο ερειπωμένο θέατρο. Στο μυαλό του έρχονται σκόρπιες κουβέντες από τον διευθυντή του θεάτρου, τον συγγραφέα και τους ηθοποιούς, που είχε ακούσει όταν τριγυρνούσε μικρός στα παρασκήνια του θεάτρου.
Ότι λάμπει είναι πρόσκαιρο και χάνεται το νήμα.
Μόνο το γνήσιο γίνεται των απογόνων κτήμα.
Τον ποιητικό σου οίστρο να υφαίνεις
Σαν περιπέτεια ερωτική,
Που τυχαία τη συναντάς, την ψηλαφείς και μένεις
Ώσπου στα πλοκάμια της βρίσκεσαι τυλιγμένος
Μπείτε βαθιά μες στης ζωής τα μυστικά!
Που άπαντες τα ζουν, μα λίγοι τα γνωρίζουν
Πολύχρωμες εικόνες μ'ελάχιστη σαφήνεια,
Ο καθείς θα βρει τι κρύβει στην καρδιά μεγάλο
Στήστε, λοιπόν, επάνω στη σκηνή
Με σπουδή, αλλά και ακριβές αλφάδι
Ολόκληρη τη θεία οικοδομή
Από τη γη σε ουρανό και Άδη
Ο μικρός Φάουστ τρυπώνει στο καμαρίνι του πρωταγωνιστή. Τον πιάνει φόβος μήπως τον ανακαλύψουν γιατί δεν είχε άδεια να μπει. Ο Φάουστ σε μεγαλύτερη ηλικία εισέρχεται και αυτός στο κατεστραμμένο πλέον καμαρίνι. Ο μικρός Φάουστ ακούει ξαφνικά έναν έντονο θόρυβο και εμφανίζεται μπροστά του ένα Τέρας, ένας μεταμφιεσμένος ηθοποιός, αλλά είναι αρκετό να τρομοκρατηθεί ο μικρός. Ο μεγαλύτερος Φάουστ θυμάται το συναίσθημα του τρόμου εκείνης της νύχτας. Κοιτάζει στον σπασμένο καθρέφτη και πίσω από τον καθρέπτη νομίζει ότι βλέπει μια διαβολική μορφή. Τρομοκρατημένος φεύγει τρέχοντας από τα παρασκήνια του θεάτρου. Ταυτόχρονα και ο μικρός Φάουστ τρέχει στους άγνωστους λαβυρινθώδεις διαδρόμους του θεάτρου.
Επεισόδιο 2ο - Καταφύγιο (Shelter)
Ο Δρ. Φάουστ επιστρέφει, μετά την αγωνιώδη του εμπειρία στο εγκαταλειμμένο θέατρο, στο καταφύγιο. Κάποιοι νοσοκόμοι του κάνουν απολύμανση, όπως είναι η καθιερωμένη ρουτίνα για όποιον ανεβαίνει στον Παλιό Κόσμο. Φορά την αριθμημένη φόρμα του, όπως και οι υπόλοιποι συμπολίτες του, που ζούνε στο καταφύγιο.
Το καταφύγιο είναι παλιοί σταθμοί του μετρό του Βερολίνου, που μεταφέρθηκαν βεβιασμένα τότε οι κάτοικοι, όταν άρχισε να ξεσπάει ο ιός. Στον Φάουστ έρχεται η εικόνα, που είναι ακόμα παιδί, όταν στρατιώτες εισβάλλανε σπίτι του, του φορέσανε ασφυξιογόνα μάσκα και κάψανε όλο το σπίτι και τους γονείς του μέσα, οι οποίοι είχαν προσβληθεί από τον ιό.
Περπατάει στους διαδρόμους του καταφυγίου μπροστά από συγκεκριμένα δωμάτια και αίθουσες. Στο καταφύγιο έχουν παραμείνει χιλιάδες άνθρωποι διαφόρων ηλικιών. Παρότι ο αριθμός είναι συγκεκριμένος, μιας και η επέκτασή του γίνεται με αργά βήματα. Όταν γεννιούνται υγιή μωρά, θανατώνεται αντίστοιχος αριθμός ηλικιωμένων, που τους ανεβάζουν χωρίς προστατευτική στολή στον Παλιό Κόσμο. Αντίστοιχη αντιμετώπιση έχουν άνθρωποι, που δεν μπορούν να αντέξουν τις συνθήκες διαβίωσης.
Λόγω του περιορισμού του αριθμού των κατοίκων, ακόμα και οι εγκυμοσύνες είναι πλήρως ελεγχόμενες και τα ζευγάρια έχουν συγκεκριμένους θάλαμους για να προχωρήσουν στην "αναπαραγωγική διαδικασία" και τη σύλληψη εμβρύου.
Περπατάει στους διαδρόμους του καταφυγίου μπροστά από συγκεκριμένα δωμάτια και αίθουσες. Στο καταφύγιο έχουν παραμείνει χιλιάδες άνθρωποι διαφόρων ηλικιών. Παρότι ο αριθμός είναι συγκεκριμένος, μιας και η επέκτασή του γίνεται με αργά βήματα. Όταν γεννιούνται υγιή μωρά, θανατώνεται αντίστοιχος αριθμός ηλικιωμένων, που τους ανεβάζουν χωρίς προστατευτική στολή στον Παλιό Κόσμο. Αντίστοιχη αντιμετώπιση έχουν άνθρωποι, που δεν μπορούν να αντέξουν τις συνθήκες διαβίωσης.
Λόγω του περιορισμού του αριθμού των κατοίκων, ακόμα και οι εγκυμοσύνες είναι πλήρως ελεγχόμενες και τα ζευγάρια έχουν συγκεκριμένους θάλαμους για να προχωρήσουν στην "αναπαραγωγική διαδικασία" και τη σύλληψη εμβρύου.
Δεν ξέρω να μιλάω για γη και για πλανήτες
Των ανθρώπων βλέπω μονάχα τις ήττες.
Του Θεού τ'ομοίωμα δεν άλλαξε καριέρα
Ίσως περισσότερη να γνώριζε ευτυχία
Αν δεν είχε τη λογική για να ζει πιο πέρα
από την κτηνωδία.
Σαν ακρίδα μοιάζει
Που συνεχώς πετάει και χοροπηδά
Μα όσο στη χλόη κι αν πλαγιάζει
Η μύτη της στον οχετό βουλιάζει.
Τον πλησιάζουν δυο φύλακες. Τον χρειάζονται άμεσα στα κεντρικά γραφεία. Ο Δρ. Φάουστ ανησυχεί γιατί δεν τον έχουν ξανακαλέσει προσωπικά. Συνήθως τα αποτελέσματα των ερευνών του τα παραλαμβάνουν είτε φύλακες είτε νοσοκόμοι. Αυτός ποτέ δεν είχε προσωπική επαφή με την υπεύθυνη ομάδα του καταφυγίου. Τον συνοδεύουν σε μια μεγάλη αίθουσα με τηλεοράσεις, που παρακολουθούν σχεδόν ότι γίνεται στο Καταφύγιο, αλλά προσέχει και τηλεοπτικά προγράμματα που πιθανόν να έχουν κρατηθεί πριν ξεκινήσει η εξάπλωση του ιού. Επίσης, υπάρχουν διάφορα επιστημονικά όργανα μέτρησης, αλλά και μηχανήματα που δεν μπορεί ακριβώς να κατανοήσει.
Μπροστά του σαν να κάθονται σε έδρανο δικαστηρίου, μια ομάδα επιστημόνων.
Επιστήμονας1: Καλωσήρθατε δρ. Φάουστ. Παρακαλώ καθίστε.
Οι φύλακες τον καθίζουν σε μια καρέκλα, και του φοράνε κάποιους αισθητήρες. Στα δάχτυλα, αλλά και σε όλο το σώμα. Επίσης, μπροστά στην καρέκλα, υπάρχει ένα μηχάνημα που ρίχνει ένα μικρό φως στα μάτια του, σαν να περνάει από οφθαλμολογική εξέταση.
Επιστήμονας2: Καθίστε αναπαυτικά. Μην ανησυχείτε. Οι συγκεκριμένοι αισθητήρες τοποθετήθηκαν για τυπικό έλεγχο.
Επιστήμονας3: Θα θέλαμε να εκφράσουμε το πόσο εκτιμάμε τη δουλειά σας και τα αποτελέσματα των ερευνών σας.
Επιστήμονας4: Τι θα λέγατε η δουλειά σας να επεκταθεί σε ένα νέο ερευνητικό επίπεδο;
Επιστήμονας5: Δρ Φάουστ πως θα σας φαίνονταν η ιδέα να ταξιδέψετε στο χρόνο;
Επεισόδιο 3ο - Φλόγες (Flames)
Ο Δρ. Φάουστ βλέπει τους γονείς του στις φλόγες. Σαν να επαναφέρει τη στιγμή του θανάτου τους, που παρακολούθησε μικρός, όταν τους κάψανε στρατιώτες για την αποφυγή εξάπλωσης του ιού.
Ο φλεγόμενος πατέρας του πλησιάζει την εξίσου φλεγόμενη μητέρα. Της ζητάει να χορέψει μαζί του. Αυτή δέχεται και αρχίζουν να χορεύουν το φλεγόμενο βάλς τους, ενώ ο Δρ Φάουστ τους παρακολουθεί με τα μάτια ενός μικρού παιδιού.
Είναι να ρωτάς, γιατί η καρδιά σου
Τρέμοντας στο στήθος σου μαγκώνει;
Και πόνος ανεξήγητος στα σωθικά σου
Τον πόθο της ζωής νεκρώνει;
Αντί τη ζωντανή τη φύση
Δώρο Θεού για τους θνητούς
Κάπνας και μούχλας σήψη
Με ζώνουν, μαζί με σκελετούς!
Δρ. Φάουστ, Δρ. Φάουστ... (σαν σε όνειρο).
Μπροστά του η ομάδα επιστημόνων, υπεύθυνων του καταφυγίου.
Επιστήμονας1: Δρ. Φάουστ, που ταξιδεύει ο νους σας;
Δρ. Φάουστ: Συγνώμη, παρασύρθηκα για λίγο από τις σκέψεις μου.
Επιστήμονας2: Ελπίζουμε να μην το παθαίνετε συχνά. Για αυτό που θα σας ζητήσουμε θα χρειαστεί να μείνετε συγκεντρωμένος στο στόχο σας.
Επιστήμονας3: Δρ. Φάουστ, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αν και ήσασταν αρκετά μικρός τότε, τον Χειμώνα του 2015, ο ιός Μεφίστο εξαπλώθηκε με ραγδαίους ρυθμούς θανατώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε όλη τη γη.
Επιστήμονας4: Επειδή η εξάπλωση ήταν ανεξέλεγκτη, ήταν άμεση και η στρατιωτική κινητοποίηση. Για αυτούς, που υπήρχαν υποψίες ότι έχουν προσβληθεί από τον ιό, η εντολή ήταν να καίγονται άμεσα. Περιοχές ολόκληρες γίνανε στάχτη μέσα σε ώρες και δεν ήταν λίγες οι φορές που ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν μέσα στις φλόγες από τα στρατιωτικά άρματα.
Επιστήμονας1: Δρ. Φάουστ, έχετε μνήμες από τα γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή σας τότε;
Δρ. Φάουστ: Θολές. Σαν να είναι κάποιο όνειρο.
Επιστήμονας5: Πολλές φορές τα θύματα ήταν υγιείς άνθρωποι. Δυστυχώς, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, ήταν οι αναγκαίες παράπλευρες απώλειες.
Επιστήμονας1: Οι υποψίες φυσικά δεν αποδεικνύονταν πάντα σωστές, αλλά, καταλαβαίνετε δεν θα έπρεπε να υπάρχει αμφιβολία για την κατάσταση της υγείας κανενός.
Επιστήμονας3: Οι επιζήσαντες μεταφέρθηκαν στους σταθμούς του μετρό, τους οποίους σφραγίσανε με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελέσουν κρυσφήγετο.
Επιστήμονας2: Αυτό που ονομάζουμε σήμερα "Νέο Κόσμο".
Επιστήμονας4: Τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, είμαστε έτοιμοι να γυρίσουμε πίσω. Ένα ταξίδι στο χρόνο με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
Επιστήμονας2: Έχουμε δημιουργήσει μια χρονομηχανή. Η ιδέα μας είναι να στείλουμε κάποιον...
Επιστήμονας5: Κάποιον που εμπιστευόμαστε τις ικανότητές του. Και νομίζουμε ότι θα μας δώσει τα στοιχεία αυτά που χρειαζόμαστε.
Επιστήμονας3: Ώστε να προχωρήσουμε σημαντικά στο να ανακαλύψουμε κάποιο αντίδοτο στον ιό.
Επιστήμονας5: Ή να αποτρέψει την εξάπλωση του ιού. Κάτι που βέβαια θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο που έχουμε αντιληφθεί το Μέλλον. Εννοώ το Παρόν, αλλά χωρίς τον Μεφίστο, χωρίς τον ιό, χωρίς τους μαζικούς θανάτους των μολυσμένων, χωρίς καταφύγια και ότι άλλο ζούμε ή για να το θέσω καλύτερα, αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ζωή Σήμερα.
Επιστήμονας1: Για να μην μακρηγορούμε συνάδελφε, Δρ. Φάουστ, παρακολουθούμε με έντονο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα των ερευνών σας. Απλά θεωρούμε ότι αν δεν γυρίσουμε στο Παρελθόν, να βρούμε σε ποια εργαστήρια δημιουργήθηκε ο εν λόγω ιός, οι έρευνές μας θα προχωράνε με ρυθμούς χελώνας. Πιστεύουμε ότι είστε ο καταλληλότερος για να συμμετάσχετε στο επόμενο αυτό βήμα της έρευνάς μας.
Επιστήμονας2: Δεν θα επιθυμούσαμε με τίποτα να χάσετε τον στόχο που είναι να βρείτε την προέλευση του ιού.
Επιστήμονας4: Θα θέλαμε επίσης να σας επισημάνουμε ότι η συγκεκριμένη μεταφορά στο χρόνο, ίσως έχει παρενέργειες στο σώμα ή το μυαλό σας, αν γίνει αρκετές φορές.
Επιστήμονας1: Η έρευνά σας θα πρέπει να είναι αποτελεσματική και να αποφύγετε τις περιττές μεταφορές μπρος-πίσω στο χρόνο.
Επιστήμονας5: Τι λέτε, λοιπόν, Δρ. Φάουστ;
Φάουστ: Εεε, δεν είχα... ιδέα.
Όλοι οι επιστήμονες μαζί: Σύμφωνοι κύριε Φάουστ. Ετοιμαστείτε άμεσα για τη μεταφορά.
Οι φύλακες σηκώνουν τον Δρ. Φάουστ από την θέση του και τον συνοδεύουν σε ένα τμήμα του καταφυγίου, που δεν γνώριζε καν ότι υπήρχε. Ανοίγει μια μεγάλη μεταλική πόρτα, πίσω από την οποία αποκαλύπτεται ένα σύγχρονο εργαστήρι. Στο κέντρο υπάρχει ένας επίσης μεταλλικός θάλαμος. Διάφοροι επιστήμονες-γιατροί κυκλοφορούν νευρικά στο εργαστήρι. Μια γυναίκα γιατρός ζητάει από τον Δρ. Φάουστ να γδυθεί, να φορέσει μια εξεταστική ρόμπα ασθενή και να ξαπλώσει σε ένα κρεβάτι. Διάφοροι άλλοι γιατροί εμφανίζονται για να του κάνουν ιατρικά τεστ. Όταν ολοκληρώνεται ο ιατρικός έλεγχος, τον συνοδεύει η ιατρός μέσα στον θάλαμο. Του ζητάει να βγάλει τη ρόμπα και του τοποθετεί αισθητήρες σε όλο το γυμνό του σώμα.
Γιατρός: Είστε έτοιμος Δρ. Φάουστ. Όταν κλείσει ο θάλαμος, θα ανάψει ένα μικρό φως, που θα αρχίσει να εξαπλώνεται. Ίσως πονέσετε, αλλά πριν ο πόνος γίνει αφόρητος ή σας προκαλέσει κάποια πληγή, θα έχει ολοκληρωθεί η μεταφορά.
Η ιατρός εξέρχεται από τον θάλαμο.
Ένα μικρό φως ανάβει και ξαφνικά διάφορες ακτίνες εμφανίζονται που σκανάρουν το σώμα του Φάουστ. Οι ακτίνες αυτές γίνονται περισσότερες, διαπεραστικές. Ο Δρ Φάουστ αρχίζει να αισθάνεται διάφορα τσιμπήματα στο σώμα του. Γίνονται πιο έντονα. Το σώμα του αρχίζει να αντιδρά. Ο πόνος γίνεται μεγαλύτερος. Ο Δρ. Φάουστ αρχίζει να φωνάζει. Ενώ βλέπει τους γιατρούς να τον παρατηρούν με περιέργεια από τα παράθυρα του θαλάμου. Βλέπει τον θάλαμο να τυλίγεται στις φλόγες.
Σιωπή. Σκοτάδι. Κανένα συναίσθημα πόνου. Καμία σκέψη. Μπροστά του εμφανίζεται μια μορφή. Βλέπει τον εαυτό του. Είναι ο ίδιος. Μπροστά του στέκεται το ίδιο του το Πνεύμα.
Ακούει ένα θόρυβο από μακριά. Μια έντονη δροσιά χαϊδεύουν το σώμα του. Σηκώνει το κεφάλι του. Βρίσκεται σε ένα σκοτεινό σοκάκι. Η μεταφορά στο χρόνο πέτυχε. Αναπνέει χωρίς στολή. Σηκώνεται. Παίρνει βαθιές ανάσες και αφήνει το γυμνό σώμα του να αισθανθεί το ελαφρύ αεράκι.
Όταν σε καθοδηγεί η φύση
Θα ξαναβρείς την ψυχική πνοή
Η θέα αυτή με αγαλλιάζει
Και τις αισθήσεις μου γεμίζει μ' ηδονή
Νιώθω την ιερή χαρά να μ' αγκαλιάζει
Και πυρωμένη να κυλάει στο κορμί.
Νιώθω σα να πετώ!
Ο Δρ. Φάουστ περπατάει προς την έξοδο από το σοκάκι. Ξαφνικά βλέπει ανθρώπους να τρέχουν στους δρόμους. Αστυνομικοί επίσης να τους κυνηγούν. Κάποιοι πετάνε μολότοφ και πέτρες. Ο Δρ. Φάουστ αναρωτιέται από ποια επεισόδια εκείνης της χρονιάς στο Βερολίνο είναι οι σκηνές που ξετυλίγονται μπροστά του. Πριν ολοκληρώσει τη σκέψη του, ένας αστυνομικός του επιτίθεται και τον χτυπάει στο κεφάλι με γκλομπ.
Επεισόδιο 4ο - "Προ Των Πυλών" (At The Gates)
Ένας νεαρός με μάσκα κοιτάει τη στρατιά αστυνομικών που 'χουν δημιουργήσει ένα ανθρώπινο φράγμα. Ανάβει το στουπί και τους πετάει το φλεγόμενο μπουκάλι. Καθώς το μπουκάλι βρίσκεται στον αέρα, ένας γυμνός άντρας φωτίζεται όταν βγαίνει από σκοτεινό σοκάκι.
Ο γυμνός άντρας είναι ο Δρ Φάουστ. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου ένας φωτογράφος τον απαθανατίζει, καθώς του επιτίθεται ένας αστυνομικός και τον χτυπάει με γκλομπ στο κεφάλι. Ο Δρ. Φάουστ όμως καταφέρνει να αντισταθεί και να αφοπλίσει τον αστυνομικό, να του βγάλει το κράνος και να τον σωριάσει στο δρόμο. Τον τραβάει πίσω στο σοκάκι, ενώ όλη αυτή η σκηνή απαθανατίζεται από τον φωτογράφο.
Ο Δρ. Φάουστ βγαίνει από το σκοκάκι με την αστυνομική στολή και μπλέκεται στη διαμάχη μεταξύ αστυνομικών και πολιτών. Δεν επιτίθεται όμως στους πολίτες, αλλά σε αστυνομικούς. Κάποιοι αστυνομικοί, που προσέχουν το συμβάν δεν καταλαβαίνουν γιατί χτυπιούνται μεταξύ τους συνάδελφοι. Πλησιάζουν και τους χωρίζουν. Όταν οι υπόλοιποι αστυνομικοί βγάζουν τα κράνη τους, ο Δρ. Φάουστ αρνείται. Του το αφαιρούν με το ζόρι. Βλέπουν ότι δεν είναι κάποιος από την ομάδα τους και ο αρχηγός του καταφέρνει ένα δυνατό χτύπημα με το γκλομπ και τον ξαπλώνει στο δρόμο. Δύο άλλοι αστυνομικοί τον σέρνουν αναίσθητο μέσα στην κλούβα.
Αυτό που λες της εποχής το πνεύμα
Είναι πνεύμα ισχυρών
Που καθρεφτίζει τα σημεία των καιρών.
Αυτό 'ναι, δυστυχώς, μια τραγωδία!
Κοιτάς και
Βλέπεις μόνον οχετό και κτηνωδία
Ή κωμωδία με θέμα την πολιτική.
Μ'επιχειρήματα σωστά και αξιώματα
Που σε ανδρείκελων ταιριάζουνε τα στόματα!
Ο Δρ. Φάουστ βρίσκεται αιμόφυρτος, δεμένος με χειροπέδες σε καρέκλα στο ανακριτικό γραφείο αστυνομικού τμήματος. Απέναντί του στέκονται τρεις αστυνομικοί. Κοιτάζει δεξιά και βλέπει έναν καθρέφτη. Υποψιάζεται ότι τον παρακολουθούν και άλλοι.
Πίσω από τον καθρέφτη βρίσκονται ο Αστυνομικός Διευθυντής και η Μαργαρίτα, ψυχίατρος και κοινωνική λειτουργός.
Αστυνομικός Διευθυντής: Τον πιάσαμε να ξυλοφορτώνει διάφορους αστυνομικούς στη διαδήλωση, έχοντας καταφέρει να τρυπώσει ο ίδιος ντυμένος αστυνομικός. Απορώ με το θράσος του. Συνήθως εμείς τρυπώνουμε στις πορείες ντυμένοι με πολιτικά. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω να συμβαίνει το αντίθετο. Ευτυχώς τον ανακαλύψανε πριν επιτεθεί σε περισσότερους ανυποψίαστους αστυνομικούς.
Μαργαρίτα: Έχουμε στοιχεία για την ταυτότητά του;
Αστυνομικός Διευθυντής: Απολύτως τίποτα. Πήραμε δαχτυλικά αποτυπώματα. Καμία ταυτοποίηση. Ο συγκεκριμένος κύριος δεν είναι καταγεγραμμένος πουθενά. Ήρθαμε σε επαφή με το Υπουργείο μήπως πρόκειται για κάποια ειδική περίπτωση εγκληματία ή κατασκόπου.
Μαργαρίτα: Ο ίδιος τι λέει;
Αστυνομικός Διευθυντής: Ότι το όνομά του είναι Φάουστ και είναι γιατρός στο επάγγελμα. Το πρώτο πράγμα που ήθελε να μάθει είναι τη χρονολογία και διάφορα ακαταλαβίστικα περί του ιού Μεφίστο... Δεν βγάζω άκρη. Σας έφερα, μήπως αποσπάσετε εσείς κάποια πληροφορία ή αν καταλάβετε αν παίρνει ψυχοφάρμακα ή άλλα παραισθησιογόνα. Πήραμε και αίμα, οι εξετάσεις θα είναι έτοιμες σε λίγο.
Εν τω μεταξύ μέσα στο ανακριτικό δωμάτιο.
Αστυνομικός1: Δε με πειράζει ν' αγρυπνήσω. Θα μείνω εδώ μέχρι να γνωρίζω τα πάντα, ακόμα και αν αποδειχθεί ότι είσαι ο διάβολος ο ίδιος.
Φάουστ: Πώς ο νους... Σε πράγματ' ασήμαντα μένει κολλημένος... Και με τα χέρια σκάβει... Για να βρει στο τέλος μιαν ακρίδα!
Αστυνομικός1: Γαμημένε! Του επιτίθεται και τον γρονθοκοπεί στο πρόσωπο.
Μπαίνουν βεβιασμένα μέσα στο ανακριτικό δωμάτιο ο Αστυνομικός Διευθυντής και η Μαργαρίτα.
Αστυνομικός Διευθυντής: Σταματήστε αμέσως! Δεν σας έχω εδώ για να παίζετε ξύλο με τους κρατουμένους! Σοβαρευτείτε. Βγείτε όλοι από το χώρο και αφήστε την κυρία να μιλήσει μαζί του.
Όταν ο Φάουστ βλέπει την Μαργαρίτα να μπαίνει στο ανακριτικό δωμάτιο, η μορφή της τον σαστίζει. Χάνεται για λίγο στο μυαλό του. Βρίσκεται κάπου σε μια Πύλη του Βερολίνου. Πολύς κόσμος περπατάει δίπλα του. Μια ανάμνηση της παιδικής του ηλικίας. Πολύ κοντά χρονικά στην περίοδο που επέστρεψε από το μέλλον.
Περιπατητές: Πού πάτε από κείνη τη μεριά;
Ένας Περιπατητής: Εγώ λέω να πάμε στην πηγή.
Ο Δεύτερος: Δεν είν' ωραία από κει.
Οι Άλλοι: Εσύ τι θα κάνεις;
Ένας Τρίτος: Θα πάω με τους φίλους.
Ένας Τέταρτος: Ελάτε πάνω, στον πύργο... Να βγείτε για κοριτσόπουλα... Φαϊ, πιοτό, καβγάς που δεν κοπάζει.
Ένας Πέμπτος: Δεν πάω, το μέρος με ανατριχιάζει.
Μια κοπέλα: Όχι, όχι, εγώ στην πόλη θα γυρίσω.
Μια Δεύτερη: Κι αν έρθω, τι έχω να κερδίσω... Στο πλευρό σου πάντα θα πηγαίνει, Μ' εσένα θα χορεύει στην πλατεία...
Η μητέρα του Φάουστ τον συνοδεύει από το χέρι στους γεμάτους κόσμο δρόμους του Βερολίνου. Ο Φάουστ προσέχει έναν Ζητιάνο.
Ζητιάνος: Αφέντη μου κι εσύ καλή κυρία... Που πλούτη κι αγαθά σας χάρισ' ο Θεός... Κοιτάξτε λίγο τη δική μου δυστυχία... Πεινάω και υποφέρω μοναχός!... Κάντε, καλέ, μια ελεημοσύνη!... Χαρα 'ναι για τον άνθρωπο να δίνει... Μια στάλα δείξτε μου στοργή!...
Καθώς η μητέρα του τον τραβάει από το χέρι, ο μικρός Φάουστ γυρνάει να κοιτάξει για τελευταία φορά τον Ζητιάνο. Έχει την εντύπωση πως μοιάζει με κάποιον από τους Επιστήμονες από το Μέλλον. Η εικόνα του μυστήριου Ζητιάνου τον τρομάζει.
Άλλος Αστός: Αυτό που προτιμώ σε Κυριακή κι αργία... Είναι για πολέμους και σφαγές να συζητώ... Τι γίνετ' εκεί πέρα στην Συρία... Που τρώγονται οι λαοί σε πυρετό; Στο παραθύρι στέκεις και πίνεις μια γουλιά... Κι όταν το βράδυ γυρίζεις πάλι στη φωλιά... Λες χίλια ευχαριστώ που ζεις σε ηρεμία.
Γύρνα και κοίτα από ψηλά
Την πόλη, κει πέρα, χαμηλά.
Μέσ' απ' την πύλη τη σκοτεινή
Λαοθάλασσα βγαίνει γιορτινή.
Το όραμα του Φάουστ συνεχίζεται. Ακούει από μακριά τύμπανα, έντονα, χορευτικά, θορυβώδη. Βλέπει φωτιά. Χέρια, πόδια να ανταποκρίνονται στα χορευτικά αυτά τύμπανα. Ο κόσμος χορεύει γύρω από τη φωτιά. Κάποιες γυναίκες γδύνονται μέσα σε έκσταση. Αγκαλιάζουν τους εκστασιασμένους και αυτούς άντρες τους.
Ακούγεται το έντονο γάβγισμα ενός σκύλου.
Μαργαρίτα: Κύριε Φάουστ, με ακούτε; Η αποψινή σας περιπέτεια σας έχει καταπονήσει. Θα πρότεινα να με ακολουθήσετε στην κλινική, όπου θα μπορέσουμε να τα πούμε πιο ήρεμα.
Πίσω από τον καθρέφτη, τους παρατηρεί κάποια μυστήρια φιγούρα. Οι αστυνομικοί, που ήταν πριν στο ανακριτικό δωμάτιο εισέρχονται στον χώρο αυτόν.
Αστυνομικός: Συγνώμη, κύριε, πως μπήκατε εδώ μέσα; Τι δουλειά έχετε να παρακολουθείτε την ανάκριση;
Ο μυστήριος αυτός τύπος γυρνάει. Σκοτεινά γυαλιά οράσεως καλύπτουν κάπως τα μάτια του. Είναι ο επιστήμονας2, που ήρθε και αυτός από το μέλλον για να παρακολουθήσει την εξέλιξη της αποστολής του Δρ. Φάουστ.
Επιστήμονας2: Είμαι του Υπουργείου. Μου ζητήσανε να έρθω να παρακολουθήσω τον κρατούμενο...
Επεισόδιο 5ο - Κόσμος Τρελός (Mad World)
Μια ηλιόλουστη ημέρα. Σε ένα σπίτι με ωραίο κήπο κάπου στην γερμανική εξοχή. Ο πατέρας φροντίζει τον όμορφο, γεμάτο ανθισμένα λουλούδια κήπο. Η μητέρα σερβίρει χαρούμενη το μεσημεριανό τους, όπου τοποθετεί τα φαγητά με φροντίδα στο τραπέζι. Τα παιδιά δίπλα ασχολούνται με τα παιχνίδια τους. Ξαφνικά, η περιοχή βυθίζεται στο σκοτάδι. Τα εξοχικά σπίτια, οι κήποι εξαφανίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ο Φάουστ βρίσκεται μέσα σε αυτό το σκοτεινό, ερημικό τοπίο. Ακούει έντονα τον χτύπο της καρδιάς του. Φοβάται. Νιώθει ένα απαλό άγγιγμα στον ώμο του. Γυρνάει σαστισμένος. Έχει την εντύπωση ότι είναι η Μαργαρίτα. Δεν προλαβαίνει να δει το προσωπό της, καθώς συνέρχεται και βρίσκεται στο ανακριτικό δωμάτιο, όπου ετοιμάζεται για τη μεταφορά στην ψυχιατρική κλινική.
Οι άνθρωποι ζούνε σε κόσμο κολοβό,
Που τον περνάν γι'ακέραιο κι ακριβό,
(Ο ιός) είν' τμήμα αυτού που 'ταν το χάος αρχικώς,
Τμήμα του σκότους, που γέννησε το φως,
Το φως, που της νυκτός το εύρος όλο,
...θέτει εν αμφιβόλω,
Το προσπαθεί, μα δεν τα καταφέρνει,
Γιατί στα σώματα κολλημένο(ς) πάντα μένει,
Μα όπου να 'ναι θα διαλυθεί η συντροφιά,
Θα τελειώσει των σωμάτων η ιστορία.
Ο Φάουστ οδηγείται σε περιπολικό υπό τη συνοδεία δύο ακόμα αστυνομικών. Καθώς μπαίνει στο αυτοκίνητο κοιτάζει πίσω του τη Μαργαρίτα, που και αυτή τον περιεργάζεται, αφού της έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η περίπτωσή του.
Η πόρτα του περιπολικού κλείνει βεβιασμένα. Ο οδηγός βάζει μπρος τη μηχανή και ξεκινάει η διαδρομή προς την κλινική. Ο Φάουστ παρατηρεί τον κόσμο έξω, στους δρόμους, στα κτίρια, άλλοι αμέριμνοι, άλλοι αγχωμένοι, κάποιοι χαλαροί, κάποιοι άλλοι βιαστικοί. Οικογένειες με τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι, κοστουμαρισμένοι, άστεγοι... Αναρωτιέται πότε ξεκίνησε ο ιός να εξαπλώνεται στην πόλη. Αν κάποιος από αυτούς που περπατάνε στους δρόμους μπορεί να είναι ο εγκληματίας που εξάπλωσε τον θανατηφόρο ιό.
Η πόρτα του περιπολικού κλείνει βεβιασμένα. Ο οδηγός βάζει μπρος τη μηχανή και ξεκινάει η διαδρομή προς την κλινική. Ο Φάουστ παρατηρεί τον κόσμο έξω, στους δρόμους, στα κτίρια, άλλοι αμέριμνοι, άλλοι αγχωμένοι, κάποιοι χαλαροί, κάποιοι άλλοι βιαστικοί. Οικογένειες με τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι, κοστουμαρισμένοι, άστεγοι... Αναρωτιέται πότε ξεκίνησε ο ιός να εξαπλώνεται στην πόλη. Αν κάποιος από αυτούς που περπατάνε στους δρόμους μπορεί να είναι ο εγκληματίας που εξάπλωσε τον θανατηφόρο ιό.
Σαν αστραπή του επανέρχεται η μνήμη των γονιών του, που τυλίγονται στις φλόγες από τους στρατιώτες, που υποτίθεται είχαν σαν σκοπό να σταματήσουν τη διάδοση του ιού, θανατώνοντας αρχικά όσους ήταν μολυσμένοι. Σταδιακά όμως μετατράπηκε σε αποστολή εξόντωσης ανθρώπινων στόχων, μειονοτήτων, ή όσων θα μπορούσαν να ανατρέψουν "την ισορροπία" μέσα στα ίδια τα καταφύγια. Ο κόσμος φυσικά, χαμένος μέσα στη συμφορά του, ποτέ δεν κατάλαβε τι πραγματικά γινόταν εκείνη την περίοδο.
Επανέρχεται στο περιπολικό, καθώς ακούει τη φωνή του οδηγού.
Οδηγός Κύριε Φάουστ, από την γκρίνια θα σε σώσω όσο κανείς
Το καλό, που σου θέλω,
Φρόντισε λίγο να με μιμηθείς,
Ο Φάουστ δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοεί. Εκείνη τη στιγμή προσέχει αχνό καπνό να βγαίνει από ένα σημείο στο πάτωμα του αυτοκινήτου. Ο αστυνομικός στη θέση του συνοδηγού λιποθυμάει, ενώ ο άλλος, που βρίσκεται δίπλα από τον Φάουστ στα πίσω καθίσματα τρομάζει και αρχίζει να φωνάζει, πριν και αυτός λιποθυμήσει εισπνέοντας το συγκεκριμένο αέριο.
Ο οδηγός του δείχνει τη μάσκα που φοράει. Τον προτρέπει να ψάξει στην τσέπη του σακακιού του. Ο Φάουστ συνειδητοποιεί ότι του έχει τοποθετήσει μια παρόμοια μάσκα, την οποία φορά αμέσως.
Ο οδηγός σταματάει το αυτοκίνητο και ζητάει από τον Φάουστ να βγει έξω απασφαλίζοντας την πόρτα του περιπολικού. Ο Φάουστ χωρίς δεύτερη σκέψη πετάγεται έξω από το αυτοκίνητο και αυτό χάνεται στην κίνηση της πόλης. Ο Φάουστ αναγνώρισε τον οδηγό. Ήταν ένας από τους επιστήμονες (για την ακρίβεια ο επιστήμονας2). Φεύγει βιαστικά από την περιοχή, ώστε να μην μπορούν να τον αναζητήσουν εύκολα οι υπόλοιποι αστυνομικοί όταν καταλάβουν ότι έχει αποδράσει.
Ο Φάουστ κατευθύνεται προς το υπόγειο μετρό. Όταν βρίσκεται στη σκάλα και βλέπει χιλιάδες κόσμου να μπαινοβγαίνει στο σταθμό και να ανεβοκατεβαίνει τις αυτόματες ή τις κανονικές σκάλες, του επαναφέρουν τις μνήμες της βεβιασμένης φυγής του κόσμου στους σταθμούς του μετρό για να προστατευθούν από τον θανατηφόρο ιό. Πανικοβάλλεται, συνειδητοποιεί ότι έκανε λάθος μπαίνοντας στον σταθμό του μετρό. Έχει συνδέσει τη διαφυγή με τους σταθμούς. Αλλά για κάποιο λόγο, ακόμα και αυτή η συνειδητοποίηση τον πνίγει. Νιώθει χαμένος. Περπατάει βεβιασμένα, κατεβαίνει στην πλατφόρμα του μετρό. Ανασαίνει κοφτά, ιδρώνει. Προσπαθεί να μην δείχνει τόσο αγχωμένος μιας και κυκλοφορούν αρκετοί αστυνομικοί στο μετρό. Σε μια στιγμή, νιώθει ότι κάποιος κύριος δίπλα του τον κοιτάει επίμονα. Καθώς γυρνάει το κεφάλι του ο συγκεκριμένο κύριος, ο Φάουστ προσέχει ότι στο άλλο μισό του προσώπου του, το δέρμα έχει αρχίσει να λιώνει, να φαίνονται αρχικά οι ιστοί, όπου και αυτοί λιώνουν και καταλήγει να γίνεται ένα λιωμένο μείγμα του εγκεφάλου, των ιστών και του κρανίου. Ο Φάουστ αισθάνεται μια έντονη ναυτία. Μπαίνει μέσα στο συρμό.
Ο Φάουστ κατευθύνεται προς το υπόγειο μετρό. Όταν βρίσκεται στη σκάλα και βλέπει χιλιάδες κόσμου να μπαινοβγαίνει στο σταθμό και να ανεβοκατεβαίνει τις αυτόματες ή τις κανονικές σκάλες, του επαναφέρουν τις μνήμες της βεβιασμένης φυγής του κόσμου στους σταθμούς του μετρό για να προστατευθούν από τον θανατηφόρο ιό. Πανικοβάλλεται, συνειδητοποιεί ότι έκανε λάθος μπαίνοντας στον σταθμό του μετρό. Έχει συνδέσει τη διαφυγή με τους σταθμούς. Αλλά για κάποιο λόγο, ακόμα και αυτή η συνειδητοποίηση τον πνίγει. Νιώθει χαμένος. Περπατάει βεβιασμένα, κατεβαίνει στην πλατφόρμα του μετρό. Ανασαίνει κοφτά, ιδρώνει. Προσπαθεί να μην δείχνει τόσο αγχωμένος μιας και κυκλοφορούν αρκετοί αστυνομικοί στο μετρό. Σε μια στιγμή, νιώθει ότι κάποιος κύριος δίπλα του τον κοιτάει επίμονα. Καθώς γυρνάει το κεφάλι του ο συγκεκριμένο κύριος, ο Φάουστ προσέχει ότι στο άλλο μισό του προσώπου του, το δέρμα έχει αρχίσει να λιώνει, να φαίνονται αρχικά οι ιστοί, όπου και αυτοί λιώνουν και καταλήγει να γίνεται ένα λιωμένο μείγμα του εγκεφάλου, των ιστών και του κρανίου. Ο Φάουστ αισθάνεται μια έντονη ναυτία. Μπαίνει μέσα στο συρμό.
Αν μέσ' από τη φοβερή τη φασαρία
Με καλούσε ήχος γνώριμος, γλυκός,
Τα λείψανα από την παιδική μου ευφορία
Ξεγελούσε της ευτυχίας ο αχός,
Θα καταριόμουν όλα όσα την ψυχή
Με δόλο και τεχνάσματα κερδίζουν,
Και στο σπήλαιο του πένθους το βαθύ
Με γαλιφιές και δώρα εξορίζουν!
O Φάουστ στέκεται όρθιος μέσα στον συρμό χωρίς να έχει αποβάλλει το άγχος του. Οι υπόλοιποι επιβάτες φαντάζουν σαν σκιερά πρόσωπα, που τον κοιτάζουν καχύποπτα. Προσέχει έναν αστυνομικό να μπαίνει μέσα στο συρμό. Οι σφυγμοί της καρδιάς του πολλαπλασιάζονται. Νιώθει ότι θα εκραγεί και θα σκορπίσει σε χιλιάδες κομμάτια ανθρώπινου ιστού. Ο αστυνομικός τον πλησιάζει και στέκεται δίπλα του.
Αστυνομικός (αυστηρά) Κύριε...
Ο Φάουστ γυρνά χωρίς να έχει τη δύναμη να τον αντικρύσει.
Αστυνομικός Αυτή η μάσκα στο πάτωμα είναι δική σας;
Ο Φάουστ κοιτάζει τη μάσκα που του είχε δώσει ο επιστήμονας. Σκύβει και την βάζει στην τσέπη του.
Φάουστ (αμήχανα) Σας ευχαριστώ πολύ.
Ο αστυνομικός απομακρύνεται.
Κάποιους σταθμούς μετά, ο Φάουστ βγαίνει βιαστικά από τον συρμό και κατευθύνεται προς την έξοδο. Βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη αγορά. Ταμπέλες νέον, γυναίκες με εσώρουχα πίσω από βιτρίνες, έμποροι ναρκωτικών, σκοτεινά κλαμπς. Πλήθος κόσμου, κυρίως νεανικού, κινείται στο μέρος, αναζητώντας μια ξεχωριστή εμπειρία νυχτερινής διασκέδασης.
Ο Φάουστ σε έναν τοίχο προσέχει ένα γκραφίτι που νομίζει ότι είχε δει σε μια από τις ερευνητικές εξόδους του στον Πάνω Κόσμο. Μια διαβολική μορφή που χαμογελάει. Αγγίζει τον τοίχο. Δίπλα από τη μορφή βλέπει ένα σύνθημα: "Είσαι στο τέλος ό,τι ήσουν στην αρχή".
Δυνατή μουσική προκαλεί μια δόνηση στον τοίχο. Η πόρτα του μαγαζιού ανοίγει από μέσα. Ο Φάουστ εισέρχεται μέσα στο κλαμπ.
Επεισόδιο 6ο - Του Έρωτα Καημός (Sorrow Of Love)
Βασίσου στις αισθήσεις
... κείνος που όλα τα μετράει
Μοιάζει με ζώο σε βοσκότοπο ξερό,
Που ένα δαιμόνιο... γύρω του γυρνάει,
Ενώ δίπλα λιβάδι βλασταίνει καρπερό.
Ο Φάουστ εισέρχεται μέσα στο club. Την πόρτα την έχει ανοίξει ένας τεράστιος κτηνώδης άντρας, που φοράει μια δερμάτινη μάσκα ποντικού και δερμάτινα ρούχα, που αναδεικνύουν τους έντονους μυς του. Του δείχνει να ανέβει την ψηλή σκάλα που οδηγεί στον κεντρικό χώρο του club. Είναι ένα πολυτελώς ανακαινισμένο νεοκλασσικό κτίριο, ένα παλιό θέατρο. Του Φάουστ του θυμίζει κάτι, που έχει επισκεφθεί. Χωρίς να μπορεί να διακρίνει αν ήταν στο παρελθόν ή στο μέλλον. Ανεβαίνει τις σκάλες. Οι χαμηλοί φωτισμοί προσδίνουν ένα βαθύ μπλε χρώμα στους τοίχους. Κάποιοι τοίχοι έχουν αντικατασταθεί από τζάμι, που μπορούν οι επισκέπτες να δούνε μέσα στα δωμάτια. Στο πρώτο δωμάτιο, στο κέντρο του βρίσκεται ένα μεγάλο κρεβάτι, και μια γυναίκα γυμνή είναι ξαπλωμένη και φωτίζεται από ένα χαμηλό, άσπρο φως. Πάνω από το κρεβάτι είναι κρεμασμένο ένα μικρόφωνο. Η γυναίκα μιλάει γαλλικά και καλεί τους εραστές της. Τους εξηγεί ακριβώς πως θα της κάνουν έρωτα. Η γυναίκα δεν σταματάει να μιλάει, ακόμα και όταν πλησιάζει ο πρώτος της οργασμός. Καθώς έρχεται η κορύφωσή της, τα υγρά της εκτοξεύονται και η ίδια ξεσπάει σε έντονους ερωτικούς σπασμούς και φωνές ταυτόχρονα. Όταν επανέρχεται προκαλεί τους εραστές της να συνεχίσουν, ώστε να συμβεί και η επόμενη εκσπερμάτωσή της.
Σε επόμενο δωμάτιο, ο Φάουστ προσέχει μια γυναίκα που φοράει μόνο τα εσώρουχά της. Το πρόσωπό της το καλύπτει με μια μάσκα αηδονιού. Ένας γυμνός άντρας εισέρχεται στο δωμάτιο. Αυτός φοράει μόνο μια μάσκα γύπα. Το δωμάτιο μοιάζει με κλουβί. Ο άντρας δένει τη γυναίκα σε κάτι που φαίνεται σαν κούνια για πουλιά, η οποία είναι κρεμασμένη από το ταβάνι. Και μπαίνει μέσα της βίαια. Το αηδόνι αρχίζει να τραντάζεται από σπασμούς ηδονής αλυσοδεμένο στην κούνια του. Τα φτερά του χτυπάνε γρήγορα, σαν να θέλει να δραπετεύσει. Η απόδραση όμως μοιάζει αδύνατη.
Στο τέλος της σκάλας, ξεπροβάλλει μια πολύ μεγάλη, σκοτεινή σκηνή θεάτρου. Στο πίσω μέρος γίνονται βιντεοπροβολές, ενώ πάνω στη σκηνή ερωτοτροπούν μεταξύ τους άντρες και γυναίκες. Άντρες, με έντονα βαμμένα τα μάτια και τα πρόσωπά τους, που κάνουν παθιασμένο σεξ με άλλους άντρες, γυναίκες μεταξύ τους, ακόμα και γυναίκες που πηδάνε με δονητές άντρες. Σαν να απολαμβάνουν όλοι, τους σεξουαλικούς τους ρόλους, αλλάζοντας παρτενέρ και σεξουαλικές στάσεις, ενώ από κάτω το κοινό παρακολουθεί εκστασιασμένο.
Ο Φάουστ προσέχει τις προτάσεις που προβάλλονται πάνω στον τοίχο από τον προτζέκτορα.
Σαν του έρωτα καημός.
Ο φόβος τον έχει πια ζαλίσει
Σαν του έρωτα καημός
Πέφτει στη φωτιά ο καψερός
Τον βλέπ'η φόνισσα, γελάει,
Απ' τη χαρά της πώς λυσσάει
Σαν του έρωτα καημός.
Τα φώτα της σκηνής ξαφνικά σβήνουν. Η σκηνή μοιάζει άδεια. Επικρατεί σιωπή. Το φως ένος προβολέα πέφτει σε ένα έφηβο, παρθένο κορίτσι. Περπατάει πάνω στη σκηνή και πλησιάζει έναν άντρα που εμφανίζεται από το σκοτάδι. Ο συγκεκριμένος άντρας φοράει σκούρο σακάκι. Το πρόσωπό του φαίνεται αλλοιωμένο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν φοράει μάσκα ή είναι φυσικά σημάδια. Τα φρύδια του είναι τραβηγμένα προς τα πάνω. Και το στόμα του φαίνεται να έχει ένα μόνιμο χαμόγελο. Το μικρό κορίτσι τον αγγίζει ερωτικά, του κατεβάζει το φερμουάρ και χαϊδεύει το πέος του μέσα από το παντελόνι.
Ο Άγνωστος Άντρας απευθύνεται στο κοινό.
Άγνωστος Άντρας Ο λαός τον διάολο ποτέ δεν τον μυρίζει.
Έστω κι αν απ'το μανίκι τον κρατά.
Ακούγονται διάσπαρτα γέλια από το κοινό.
Άγνωστος Άντρας Άκουσα να τραγουδά μια χορωδία
Σίγουρα θα πρέπει...
Στους θόλους ν'αντηχεί η μελωδία.
Από τα διάφορα δωμάτια που είναι διασκορπισμένα στο κτίριο ακούγονται οι κραυγές ηδονής αντρών και γυναικών. Ενώ ακριβώς την ίδια στιγμή, ο προτζέκτορας προβάλλει τι ακριβώς γίνεται στα δωμάτια αυτά, όπου είναι τοποθετημένες κάμερες και μικρόφωνα.
Όλα τα γυμνά ζευγάρια επανέρχονται στη σκηνή σαν να είναι χορός μιας ιδιαίτερης θεατρικής παράστασης. Ο μυστηριώδης άντρας κατεβάζει το παντελόνι του και μένει γυμνός από τη μέση και κάτω. Aρχίζει να χαϊδεύει το πέος του μπροστά τους.
Άγνωστος Άντρας (απευθυνόμενος στο γυμνό χορό) Τι μπορώ να σας προσφέρω;
Αρχίζουν να του χαϊδέουν τα πόδια και το πέος του, ώστε να ερεθιστεί και να ολοκληρώσει πιο γρήγορα.
Άγνωστος Άντρας Ένα βλέμμα να ρίξετε στη φύση
Το θαύμα άμεσα θ'αρχίσει!
Για κοιτάξτε το λαό πώς το γλεντάει!
Σταδιακά έρχεται σε έκσταση ηδονής και είναι έτοιμος να εκσπερματώσει. Το σπέρμα του ρέει άφθονο και περιχύνει τον γυμνό χορό στα πρόσωπα και τα γυμνά τους σώματα. Τόσο οι άντρες και οι γυναίκες εκστασιάζονται επίσης καθώς ρέει το "θαυματουργό" του σπέρμα πάνω τους. Το σπέρμα όμως αρχίζει να γίνεται σαν οξύ που τους καίει τη σάρκα. Στα σημεία που χύνεται, το δέρμα αρχίζει να λιώνει και σταδιακά τα βογγητά ηδονής μετατρέπονται σε κραυγές πόνου. Ο πόνος γίνεται αφόρητος και ένας-ένας, μία-μία υποκύπτουν στα φρικιαστικά εγκαύματα. Ενώ το κοινό παρακολουθεί σιωπηλό αυτή την άρρωστη τελετουργία.
Ο Φάουστ δεν αντέχει άλλο να παρακολουθήσει το φρικαλέο θέαμα. Του προκαλεί αναγούλα. Σηκώνεται βιαστικά από τη θέση του, αλλά παραπατάει και χτυπάει στη σκάλα. Ο προβολέας χαμηλώνει, ενώ ο "διαβολικός" άντρας προσέχει τον Φάουστ που έχει πέσει λιπόθυμος. Σκοτάδι.
Επεισόδιο 7ο - Η κουζίνα της Μάγισσας (Witch's Stove)
Ο Φάουστ περπατάει στα σκοτεινά, υγρά μονοπάτια του Βερολίνου. Πίσω από ένα μεγάλο τείχος ξεπροβάλλουν φωτιές. Ακούγονται κραυγές κόσμου, πυροβολισμοί και σειρήνες. Προσπαθεί να βγει από την άλλη μεριά, αλλά αυτό φαίνεται να μην τελειώνει. Βρίσκει μια σχισμή και καταφέρνει να δει. Διαδραματίζεται μια πολεμική σύρραξη. Ανάμεσα στο πανικόβλητο πλήθος υπάρχει μια γυναίκα, που παρακολουθεί ατάραχη. Είναι με γυρισμένη την πλάτη, αλλά ο Φάουστ αναγνωρίζει τη Μαργαρίτα. Προσπαθεί να φωνάξει μέσα από την σχισμή, αλλά είναι αδύνατο να τον ακούσει. Βρίσκει μια αξίνα, και αρχίζει να σπάει τον τσιμεντένιο τοίχο. Ανοίγει μια μεγάλη τρύπα και καταφέρνει να περάσει στην άλλη πλευρά. Πλησιάζει τη Μαργαρίτα και της αγγίζει την πλάτη. Αυτός, που γυρνάει, όμως, είναι ο ιδιοκτήτης του φρικιαστικού κλαμπ. Τον κοιτάει επίμονα, ενώ ο Φάουστ τρομαγμένος, σκοντάφτει και νιώθει σαν να πέφτει στο κενό. Ξυπνάει.
Αυτή 'ναι η πλάση
Στη φέξη, στη χάση
Κυλάει και πάει.
Γυαλί προπαντός
Που γρήγορα σπάει
Και κούφια εντός!
Αλλού γυαλίζει
Κι αλλού σπινθιρίζει,...
Η ζωή σου κλείνει!
Είναι πηλός
Συντρίμμια θα γίνει!
Ο Φάουστ βρίσκεται δεμένος σε μια ξύλινη πολυθρόνα. Μπροστά του ένα πολύ μεγάλο βιομηχανικό εργαστήριο. Στην άλλη πλευρά του εργαστηρίου βρίσκονται κάποιοι κερκοπίθηκοι-πειραματόζωα, που είναι κλεισμένοι σε γυάλες. Μόνο το κεφάλι τους προεξέχει, ενώ το υπόλοιπο σώμα είναι σε μια γυάλα με υγρό. Το σώμα τους δεν έχει καν δέρμα, αλλά μόνο ιστούς. Τα υγρά και το αίμα τους απορροφιούνται και μέσα από σωλήνες μεταφέρονται σε μια γυάλινη πισίνα. Από εκεί μέσα αναδύεται ο τρομακτικός Άγνωστος Άντρας, ο ιδιοκτήτης του κλαμπ, γυμνός λουσμένος από τα υγρά των κερκοπίθηκων.
Ο Άγνωστος Άντρας ξεπλένεται σε μια ντουζιέρα και στέκεται γυμνός μπροστά στον καθρέφτη. Αρχίζει να βάφει το αλλοιωμένο από πλαστικές εγχειρήσεις πρόσωπό του. Τοποθετεί το πέος ανάμεσα στα σκέλια του και αυτοθαυμάζεται μπροστά στον καθρέφτη παίρνοντας διάφορες θηλυπρεπείς στάσεις σαν να ήταν ερωτικό μοντέλο.
Άγνωστος Άντρας Να 'μαι που (στέκομαι) σα Βασιλιάς... Ή να έλεγα καλύτερα Βασίλισσα... Το στέμμα (μου) λείπει μόνο.
Γυρνάει και κοιτάει τον Φάουστ με σατανικό βλέμμα. Τον πλησιάζει και αρχίζει να τον περιεργάζεται και να τον περιτριγυρίζει σαν να είναι ένα άγριο ζώο, έτοιμο να τον κατασπαράξει. Στέκεται από πάνω και σχεδόν ακουμπάει το πέος του στον ώμο του Φάουστ.
Άγνωστος Άντρας Με βρίσκεις ελκυστικό, ε; Μήπως θα ήθελες να με γαμήσεις;
Κάθεται απότομα πάνω στον Φάουστ και αρχίζει να τρίβεται υποκρινόμενος την ερωτική τους επαφή. Σηκώνεται εξίσου απότομα και του αποκρίνεται επιθετικά, αρπάζοντάς τον από τα μαλλιά και τραβώντας τα με δύναμη.
Άγνωστος Άντρας Γιατί δεν σου σηκώνεται; Σου προκαλώ αηδία;
Πηγαίνει γρήγορα σε έναν πάγκο και αρπάζει μια ένεση. Αναζητεί ένα συγκεκριμένο φάρμακο. Επειδή δεν το βρίσκει, πάνω στην έξαψή του, σπάει κάτι δοχεία του εργαστηρίου. Τελικά όταν το βρίσκει, βάζει τη σύριγγα και παίρνει όλο το φάρμακο σε υγρή μορφή. Αστραπιαία σχεδόν, βρίσκεται δίπλα στον δεμένο Φάουστ και με απόλυτη ακρίβεια, έχει μπήξει την ένεση στο λαιμό του.
Πηγαίνει γρήγορα σε έναν πάγκο και αρπάζει μια ένεση. Αναζητεί ένα συγκεκριμένο φάρμακο. Επειδή δεν το βρίσκει, πάνω στην έξαψή του, σπάει κάτι δοχεία του εργαστηρίου. Τελικά όταν το βρίσκει, βάζει τη σύριγγα και παίρνει όλο το φάρμακο σε υγρή μορφή. Αστραπιαία σχεδόν, βρίσκεται δίπλα στον δεμένο Φάουστ και με απόλυτη ακρίβεια, έχει μπήξει την ένεση στο λαιμό του.
Άγνωστος Άντρας Τι μ'εμποδίζει να σε αφανίσω ετούτη εδώ τη στιγμή; Με αυτή την ένεση θα λιώσουν όλα τα σωθικά σου και δεν θα μπορούν να σε αναγνωρίσουν ούτε καν από το DNA.
Ο Φάουστ έχει τρομοκρατηθεί. Ξαφνικά, όμως, προσέχει μια γυναικεία μορφή να αντανακλάται στον καθρέφτη καθώς ξεπροβάλει από το σκοτάδι. Είναι η Μαργαρίτα.
Μαργαρίτα Βάλεντιν! Σταμάτα τώρα!
Ο Άγνωστος Άντρας-Βάλεντιν κοιτάζει έκπληκτος τη Μαργαρίτα. Και βγάζει την ένεση από το λαιμό του Φάουστ, ο οποίος νιώθει μια τρομερή ανακούφιση. Ο Φάουστ αναφωνεί έκπληκτος τη Μαργαρίτα.
Βάλεντιν Δεν έχω καταλάβει ποτέ πως τα καταφέρνεις, αγαπημένη μου Μάγισσα, και συναναστρέφεσαι με όλους τους προβληματικούς.
Απομακρύνεται κάνοντας κάτι σαν χορευτική πιρουέτα. Τοποθετεί την ένεση στον μεταλλικό πάγκο και αρχίζει να ντύνεται. Ο Φάουστ προσέχει την ομοιότητα της Μαργαρίτας και του Βάλεντιν.
Βάλεντιν Αυτή η εμμονή σου να σώζεις ανούσιες ψυχές, ενώ έχεις μάθει ότι πλησιάζει η Νύχτα της Βαλπούργης, με τρελαίνει.
Μαργαρίτα (εκνευρισμένη) Ενώ εσύ να καθαρίζεις κόσμο σε κάθε σου παραλήρημα, δεν το θεωρείς κτηνωδία.
Ο Φάουστ έχει μείνει άναυδος από τη σκηνή που διαδραματίζεται μπροστά του. Ξαφνικά νιώθει διάφορα έντονα τσιμπήματα στο σώμα του, όπως όταν είχε μπει στη μηχανή του χρόνου για να μεταφερθεί στο παρελθόν. Εξαφανίζεται. Ο Βαλεντίν και η Μαργαρίτα απορροφημένοι στην έντονη συζήτησή τους, δεν προσέχουν την εξαφάνιση του Φάουστ. Κάποια στιγμή μόνο γυρνάνε και κοιτάνε την άδεια πολυθρόνα έκπληκτοι.
Επεισόδιο 8ο - Ειδυλλιακό Τοπίο (Idyllic Place)
Ο Φάουστ βρίσκεται σε μια έρημη ειδυλλιακή παραλία, άνετα καθισμένος σε μια ξαπλώστρα, ακούει μουσική, ενώ παρατηρεί το υπέροχο γαλάζιο χρώμα της θάλασσας, τον ήλιο που σιγοκαίει, και τον ήχο των μικρών κυμάτων.
Με πόθους ο πόθος σου ξυπνά
Κοίταξε τη λάμψη πέρα εκεί!
Τ' αγκάλιασμά του διώξε σιγανά!
Σε κέλυφος ο ύπνος κατοικεί.
Η τόλμη σου μη σε φοβίζει...
Ο άξιος όλα τα μπορεί
Φτάνει τη γνώση ν' ακονίζει.
Μέσα από τη θάλασσα ξεπροβάλλει σαν οπτασία, η Μαργαρίτα. Τον πλησιάζει, παίρνει την πετσέτα της και σκουπίζει το γυμνό της σώμα, ενώ δεν σταματούν να κοιτάζονται στα μάτια, όπως κοιτάζονται και θαυμάζουν ο ένας τον άλλον οι εραστές.
Μαργαρίτα Μέσα στο βλέμμα σου ξεχνώ κάθε πόνο. Οποιοδήποτε συναίσθημα ή σκέψη κατακλύζεται από την παρουσία σου. Δεν υπάρχει χρόνος, ο κόσμος μου ολόκληρος είσαι εσύ. Και θέλω να μείνω για πάντα σε αυτή την αίσθηση.
Φιλιούνται με πάθος. Χάνονται στην απόλαυση που δίνει το άγγιγμα του ενός σώματος με το άλλο.
Βερολίνο 2045. Στο επιστημονικό εργαστήρι. Ο Φάουστ βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση μετά την επαναφορά του από το παρελθόν. Δίπλα του στέκονται οι επιστήμονες, οι οποίοι και παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας του.
Επιστήμονας3: Η πρώτη επαφή με το μπρος-πίσω στο χρόνο ίσως του προκάλεσε παρενέργειες.
Επιστήμονας1: Πότε θα είναι έτοιμος για να μας παρουσιάσει τα ευρήματά του;
Επιστήμονας5: Είναι πιθανό να μην μπορεί να διακρίνει καθαρά την εμπειρία του από τη μετάβαση στο παρελθόν.
Επιστήμονας3: Να διακρίνει, δηλαδή, τι ήταν πραγματικότητα στο παρελθόν και τι στο παρόν... Αλλά και τις "εμπειρίες" που έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά και μόνο στο μυαλό του.
Επιστήμονας2: Το γεγονός ότι από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε μεταξύ δύο κόσμων, σίγουρα θα έχει προκαλέσει απανωτά ισχυρά σοκ στον ψυχισμό του.
Επιστήμονας5: Ειδικά αν η μετάβαση συνοδεύτηκε ταυτόχρονα από πολύ έντονες καταστάσεις ή συναισθήματα.
Επιστήμονας1: Ελπίζω μόνο να μην είναι ένα ακόμα αποτυχημένο πείραμα.
Επιστήμονας3: Είχε όλες τις προδιαγραφές να μην συμβεί κάτι τέτοιο.
Επιστήμονας1: Αλλά δεν είστε σίγουρος.
Επιστήμονας4: Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε μόλις ξυπνήσει.
Επιστήμονας1: Παρακαλώ να τον έχετε υπό συνεχή παρακολούθηση και να με κρατήσετε ενήμερη για οποιαδήποτε αλλαγή. Δεν έχουμε περιθώρια για μια ακόμη αποτυχία.
Ο Φάουστ καθώς χαϊδεύει και φιλάει το γυμνό κορμί της Μαργαρίτας, αυτή του ψιθυρίζει κάτι ερωτικό στο αυτί, αλλά η φωνή που ακούγεται είναι του Βάλεντιν. Τρομάζει. Σηκώνει το κεφάλι του, αλλά είναι όντως η Μαργαρίτα που του απευθύνεται με τη φωνή του Βάλεντιν. Ο Φάουστ σαστισμένος σηκώνεται από την ξαπλώστρα. Ακούει από πίσω του τη φωνή της Μαργαρίτας, όπου εμφανίζεται όμως ο γυμνός Βάλεντιν. Αυτός σηκώνει τη Μαργαρίτα και την οδηγεί προς την άκρη της ακτής, ενώ χάνονται στην έντονη ακτινοβολία του ήλιου.
Ο Φάουστ προσπαθεί να τους σταματήσει και να σώσει τη Μαργαρίτα, αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει μιας και τα πόδια του φαίνεται να είναι παγιδευμένα στην άμμο. Κάνει πολύ έντονη προσπάθεια να απεγκλωβιστεί, ενώ ταυτόχρονα περνάνε διάφορες εικόνες από το μυαλό του, με τα δυο αδέρφια να ερωτοτροπούν πάνω στην άμμο. Ο Βάλεντιν να χαϊδεύει το στήθος της, μετά πιο χαμηλά, να τρίβει το αιδοίο της. Η Μαργαρίτα να αφήνεται σε αυτό το άγγιγμα και να βγάζει χαμηλόφωνα ερωτικά βογγητά, που σταδιακά γίνονται όλο και πιο έντονα, καθώς ο Βάλεντιν έχει μπει μέσα της και της κάνει έρωτα με πολύ ένταση. Ο Φάουστ δυσφορεί περισσότερο από αυτές τις εικόνες και τον ήλιο που αρχίζει να καίει το δέρμα του.
Πόσο θόρυβο φέρνει το φως!
Τύμπανα ηχούν, σάλπιγγες αλαλάζουν,
Μάτια απορούν, αυτιά εκστασιάζουν,
Τ' ανήκουστου δε φτάνει ο αχός.
Η ακοή σας σπάει, αν σας βρουν οι ιαχές.
Στην παραλία, από το πουθενά, κάνουν την εμφάνισή τους οι επιστήμονες με καλοκαιρινή ενδυμασία. Έχουν ένα ζωγραφιστό χαμόγελο στο πρόσωπό τους. Κάθονται στις ξαπλώστρες τους και απολαμβάνουν τον ήλιο, που γίνεται όλο και πιο έντονος. Δεν φαίνονται να πτοούνται καθώς η θερμοκρασία γίνεται αφόρητη. Γυρνάνε ταυτόχρονα και τον κοιτάνε, ενώ το χαμόγελο δεν σβήνει από τα πρόσωπά τους. Από την θερμοκρασία, αρχίζουν τα πρόσωπα και τα σώματά τους να καίγονται, να προκαλούνται οι πρώτες πληγές και να λιώνουν. Συνεχίζοντας να χαμογελάνε, έχουν αρχίσει να φαίνονται τα κόκκαλά τους, πριν γίνουν και αυτά ακόμα στάχτη. Ο Φάουστ αποτροπιασμένος, θέλει να δραπετεύσει από το μέρος που έχει εγκλωβιστεί. Αρχίζει να σκάβει μέσα στην άμμο. Καθώς δημιουργεί έναν λάκκο, συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει τίποτα από κάτω. Ένα απόλυτο κενό. Πάει να το αγγίξει, και πέφτει. Το τοπίο χάνεται από μπροστά του.
Ξυπνάει.
Επεισόδιο 9ο - Συμφωνία Σιωπής (Silence's Deal)
Η επιστήμονας1 κάθεται στη μεγάλη πολυθρόνα του γραφείου της. Παρακολουθεί τον διπλανό χώρο, που είναι το εργαστήρι. Εκεί, ο Φάουστ ξυπνάει έντρομος μετά από το ταξίδι του στο χρόνο. Τον παρακολουθεί ατάραχη όταν τον πλησιάζουν γιατροί να τον εξετάσουν και αυτός τους επιτίθεται και προλαβαίνει να τους χτυπήσει, πριν τελικά τον αναισθητοποιήσουν δύο από τους φύλακες του εργαστηρίου.
Τι ωφελεί η σωφροσύνη,
Της χειρός η προθυμία, της καρδιάς η καλοσύνη,
Όταν το κράτος βρίσκεται σε πυρετό μεγάλο,
Και καθημερινά το 'να κακό φέρνει το άλλο;
Όποιος απ' αυτήν την αίθουσα κάτω κοιτάζει,
Το βασίλειο εφιάλτης τρομερός τού μοιάζει,
Η κακοήθεια τους κακοήθεις προστατεύει
Κι η ανομία πάνω στον νόμο θριαμβεύει
Ενώ η πλάνη τον κόσμον όλο κυριεύει.
Και ο αθώος ένοχος θα κηρυχθεί,
Αφού την αθωότητα κανείς δεν προστατεύει.
(Και) ο κόσμος (όλος) θα καταστραφεί...
Ο Φάουστ ξυπνάει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και συνειδητοποιεί ότι είναι δεμένος. Ανοίγει ένα χαμηλό φως και εμφανίζεται μπροστά του η επιστήμονας1, που τον κοιτάζει με το ατάραχο και επίμoνο βλέμμα της.
Επιστήμονας1: Είναι πολύ άγριες οι μέρες που ζούμε. Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι στους υπόγειους σταθμούς της πόλης, που κάποτε ονομάζοταν Βερολίνο. Το γεγονός ότι ακόμα και αυτή η ζωή δεν έχει αφανιστεί οφείλεται στο ότι οι πολίτες τρέφουν ελπίδες ότι κάποια μέρα θα ανέβουν στον Πάνω Κόσμο. Αλλά και στο ότι πιστεύουν πως δεν υπάρχει άλλη κατάσταση, κάποιο διέξοδο, αλλά και στο ότι δεν έχουν άλλα προνόμια. Αν ταράξεις τα λιμνάζοντα νερά, αν αναφέρεις το ελάχιστο από ότι είδες, θα προκαλέσεις πόνο. Και πριν από όλους σε σένα τον ίδιο. Θα σε αφήσουμε να πας στον θάλαμό σου με τους άλλους κατοίκους, αλλά θα μιλήσεις μόνο σε εμάς. Έγινα κατανοητή;
Ο Φάουστ γνέφει θετικά χωρίς να πει τίποτα άλλο. Απλά κοιτάζει στον καθρέφτη πάνω από εκεί που βρίσκεται καθισμένη η επιστήμονας1. Πίσω από τον καθρέφτη βρίσκονται σε διπλανό δωμάτιο οι υπόλοιποι επιστήμονες, που παρακολουθούν αμίλητοι.
Αφήνεται ελεύθερος να πάει σε έναν από τους αχανείς θαλάμους-κατοικίες, στην δική του προσωπική κουκέτα. Κάποιοι "συγκάτοικοί" του τον καλωσορίζουν με χαρά, αφού είχαν καιρό να τον δουν, ενώ κάποιοι άλλοι τον κοιτάζουν με καχυποψία, ενώ κοιτάζονται και μεταξύ τους. Καταλαβαίνει ότι η "συμφωνία σιωπής" θα τον φέρει σε ιδιαίτερα άβολη θέση με μερικούς από αυτούς. Και ταυτόχρονα κοιτάζει ψηλά στις κάμερες παρακολούθησης, που υπάρχουν σε πολλά σημεία της "σύγχρονης" αυτής κοινωνίας.
Κάποιες ώρες μετά, είναι η προγραμματισμένη ώρα του βραδινού, όπου οι κάτοικοι κάθε θαλάμου πηγαίνουν με σειρά στο μαγειρείο. Ο Φάουστ παραλαμβάνει ένα δίσκο και επιλέγει φαγητό από ένα αρκετά ξεχωριστό μπουφέ. Μιας και αποτελείται από τροφές που καλλιεργούνται αποκλειστικά στους σταθμούς του μετρό και μάλιστα υπάρχουν και θάλαμοι για την καλλιέργεια ζωύφιων. Ζώα έχουν σταματήσει να προσφέρονται, μιας και υπήρχε από την αρχή ο φόβος μετάδοσης του ιού. Αλλά και για λόγους οικονομίας χώρου.
Υπεύθυνος μαγειρείου: Οι υπεύθυνοι οικονομία φωνάζουν κάθε μέρα. Αλλά η μοναδική οικονομία που θα μπορούσα να κάνω είναι να σας άφηνα καθημερινά να αλληλοτρώγεστε. Μέχρι να μην μείνει κανένας από εσάς στο τέλος και εγώ να γίνω τροφή στα ζωϋφια, που τρώτε εσείς καθημερινά.
Ο Φάουστ κάθεται σε ένα τραπέζι μόνος του. Κάποιοι από τους συμπολίτες του κάθονται δίπλα του χωρίς να τον ρωτήσουν. Τον κοιτάνε έντονα, ενώ τρώνε. Τον λόγο παίρνει ένας από την παρέα.
Άντρας: Μάθαμε ότι ήσουν όλο αυτό το διάστημα στον Πάνω Κόσμο αναζητώντας τρόπους για την επιστροφή μας. Αλλά εσύ επέστρεψες και είσαι αμίλητος.
Φάουστ (καθώς τρώει): Για αυτό υπάρχει η ομάδα που κυβερνάει τον κόσμο μας. Αυτούς να ρωτήσετε.
Άντρας: Πιστεύεις ότι θα αντέξουμε να είμαστε για πολύ καιρό ακόμα τα πειραματόζωα των αφεντικών σου; Θα καείς και συ μαζί τους όταν έρθει η ώρα. Τριάντα χρόνια μας έχουν εγκλωβισμένους στα σκοτάδια. Δεν θα αργήσει η μέρα που η αμφιβολία για όλα τα ψέμματα που μας ταϊζουν καθημερινά θα μετατραπεί σε αντίδραση και η αντίδραση σε θύελλα.
Φάουστ: Ο πιο εύκολος στόχος είναι να θολώσεις περισσότερο τον κόσμο και να τον οδηγήσεις σε δεύτερο αφανισμό. Ότι έχουμε στερηθεί τόσα χρόνια δεν θα το φέρει πίσω η ταραχή. Αν πίστευα ότι ήρθε η στιγμή να αλλάξει ο κόσμος μας...
Άντρας: Είσαι άλλος ένας κρίκος στις αλυσίδες που μας έχουν βάλει οι δήθεν επιστήμονες. Για ποιο λόγο να αναρωτιέσαι ή να προβληματίζεσαι όταν δέχεσαι την εύνοιά τους όποτε το επιθυμείς.
Φάουστ: Εμπρός, λοιπόν, ξεκίνα να κάνεις αυτό που δεν κατάφερε κανένας από εμάς και θα σε ακολουθήσω.
Άντρας: Δηλαδή τι είναι καλύτερο; Να μείνουμε στην άγνοια και τις ψεύτικες ελπίδες! Και να έρθει ο σωτήρας μας ο Φάουστ να μας σώσει όταν τα μέλη μας θα έχουν σκευρώσει και θα έχουμε σαπίσει στο σκοτάδι! Αν νομίζεις ότι αυτή είναι η κόλαση, δεν έχεις ιδέα που θα σε οδηγήσω!
Φάουστ: Αν τη φιλοσοφική λίθο είχες στην κατοχή (σου)... Η λίθος θα 'χε χάσει τώρα τη φιλοσοφία.
Ο Άντρας παίρνει τον δίσκο με το φαγητό του και τον πετάει στον Φάουστ. Οι δυο τους πιάνονται στα χέρια, ενώ φύλακες μπαίνουν στο μαγειρείο να τους χωρίσουν. Η κάμερα στο μαγειρείο στρέφεται στο σημείο που παλεύουν οι δύο άντρες. Η επιστήμονας1 παρακολουθεί το συμβάν με το ίδιο ατάραχο βλέμμα.
Επεισόδιο 10ο - Αχανής Αίθουσα Με Διαμερίσματα (Appartments In InfiniteMaze)
Ο Φάουστ και ο Άντρας, με τον οποίον πιάστηκαν στα χέρια μεταφέρονται σε ένα εργαστήρι. Και για τους δύο είναι η πρώτη φορά που μεταφέρονται σε αυτό το σημείο του Σύγχρονου Υπόγειου Κόσμου. Οι φύλακες τους υποχρεώνουν να καθίσουν σε καρέκλες ιατρείου, τη μία δίπλα στην άλλη, όπου και τους δένουν.
Εμφανίζεται ένας γιατρός με περίεργα κουρεμένο μαλλί και τεράστια γυαλιά μυωπίας. Η συμπεριφορά του μόνο κανονική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί:
Γιατρός: Καλωσήρθατε στο ιατρείο μου. Καταλαβαίνω ότι είναι η πρώτη σας επίσκεψη στο χώρο μου, ε; Πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ξανά για το ιατρείο αυτό, ε; Ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί σπάνια φεύγει από εδώ κάποιος ζωντανός ή έστω "σώας τας φρένας"... Αρχίζει να γελάει μόνος του με ένα σπαστικό γέλιο. Αναρωτιέστε, γιατί καταλήξατε εδώ, ε; Γιατί απλά δεν μπορείτε να συμμορφωθείτε στην γαμημένη κοινωνία που ζείτε, ηλίθιοι! Σας φέρανε εδώ γιατί δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε μεταξύ σας, γιατί είστε δυο χαζά πιθηκάκια, που για να λύσετε τις διαφορές σας πρέπει να πλακώνεστε μεταξύ σας! Τς τς τς! Τι πρότυπο θα είστε για τα μικρότερα μέλη αυτής της κοινωνίας! Ξέρετε κάτι, όμως, για αυτόν ακριβώς το λόγο κάθεστε σε αυτές τις αναπαυτικές καρέκλες! Ναι... Για να συμμορφωθείτε χαζά μου πιθηκάκια! Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να λύσετε τις διαφορές σας, ε; Να δείτε τα σκατά που έχει ο καθένας από εσάς στο κεφάλι του! Σε αυτό το σκοτεινό θάλαμο της υπέροχης Κάτω Γερμανίας, θα χορέψετε χορούς τρελών, σας περιμένει χαρμόσυνη γιορτή, και, ποιος θα είναι ο ξεναγός σας, ε; Εγώωω! Και θα φροντίσω για την διασκέδασή σας!
Από τα ηχεία του ιατρείου ακούγεται ένα σάλπισμα παρέλασης και ο τρελογιατρός ξεσπά πάλι σε σπαστικό γέλιο. Τοποθετεί στα κεφάλια τους, ηλεκτρονικά κράνη που συνδέονται μεταξύ τους με καλώδια και με απόλυτη ακρίβεια τοποθετεί έναν ορό στο χέρι τους.
Γιατρός: Και τώρα κοιμηθείτε χαζά μου πιθηκάκια, και ετοιμαστείτε για την υπέροχη γιορτή που φτιάχθηκε μόνο για εσάς. Και μην αναρωτιέστε ιδιαίτερα για αυτά που βλέπετε. Είναι ο δικός σας διεστραμμένος κόσμος.
Οι δύο άντρες περπατάνε σε μια άδεια, σκοτεινή αίθουσα. Ακούνε μακρινές γυναικείες φωνές να τραγουδάνε. Αρχίζουν να εμφανίζονται μπροστά τους οι γυναίκες αυτές και να κατακλύζουν με την παρουσία τους το χώρο.
Για την εύνοια της Γερμανίας
Έχουμε απόψε στολιστεί,
Κορίτσια εμείς της Φλωρεντίας,
Με τα έθιμά σας ταυτιστεί.
Οι πανέμορφες αυτές γυναίκες αφήνουν τα μεταξωτά τους ρούχα να πέσουν κάτω, ενώ αλλάζουν μεταξύ τους μια σημαία της Γερμανίας. Ο Φάουστ απομακρύνεται, αλλά ο δεύτερος άντρας τις πλησιάζει και αρχίζει να τις χαϊδεύει ερωτικά. Δύο από αυτές τις βάζει να γλείψουν το πουλί του, ενώ φιλιέται με τις άλλες και καταλήγει να κάνει έρωτα μαζί τους. Ο Φάουστ προσέχει ότι είναι ανήλικα παρθένα κορίτσια, και όταν ο άλλος άντρας τους κάνει έρωτα, αυτές ματώνουν, και το αίμα τους αρχίζει να απλώνεται στην αίθουσα. Ο άντρας καταλήγει να αυνανίζεται μόνος του και να κυλιέται στα αίματα, καθώς τα κορίτσια εξαφανίζονται χωρίς αυτός να το καταλάβει μέσα στην έκστασή του. Ο Φάουστ προσέχει μια πόρτα. Την ανοίγει και μπαίνει στο δωμάτιο.
Ο Φάουστ βγαίνει σε έναν πανέμορφο ανθισμένο κήπο. Είναι ένα ηλιόλουστο πρωϊνό και κάποια κορίτσια κόβουν άνθη και τα πλέκουν στα μαλλιά τους. Τον καλωσορίζουν χαρίζοντάς του ένα υπέροχο μπουκέτο, και του φοράνε στεφάνι. Αυτός ξαπλώνει στο γρασίδι και αυτές τραγουδούν και αρχίζουν να τον τυλίγουν με άνθη. Κλείνει τα μάτια του, αφήνοντας τον εαυτό του να απολαύσει τη θαλπωρή της στιγμής. Το τραγούδι των κοριτσιών χάνεται. Όταν ανοίγει τα μάτια του, συνειδητοποιεί ότι είναι θαμμένος στη γη. Αρχίζει να σκάβει για να βγει από τον τάφο του. Αλλά όσο σκάβει, τόσο περισσότερο βυθίζεται μέσα της.
Καθώς σκάβει, ακούει, ξαφνικά, έναν ήχο, σαν το χώμα να πέφτει σε δάπεδο. Συνεχίζει πιο έντονα το σκάψιμο με τα χέρια του και όντως βρίσκεται ακριβώς πάνω από μια άδεια αίθουσα. Ανοίγει την τρύπα ακόμα περισσότερο για να χωθεί μέσα σε αυτή τη μήτρα από χώμα και πέφτει με δύναμη στο πάτωμα. Η μήτρα ξανακλείνει και είναι το ταβάνι της αίθουσας. Κοιτάζει γύρω του. Βλέπει στην άκρη του δωματίου, έναν καθρέφτη. Καθώς πλησιάζει και κοιτάζει την αντανάκλασή του, συνειδητοποιεί ότι δεν είναι ο ίδιος, αλλά ο άλλος άντρας. Προσέχει ότι όλη η αίθουσα είναι γεμάτη από καθρέφτες, που η αντανάκλαση του ενός είναι αντανάκλαση του άλλου. Και αρχίζουν να τρέχουν προς διάφορες κατευθύνσεις, σε αυτόν τον λαβύρινθο από καθρέφτες για να καταφέρουν να βρουν την έξοδο.
Επεισόδιο 11ο - Δεσμοί Αίματος (Blood Relations)
Στο δωμάτιο ενός σπιτιού, μια έφηβη κοπέλα είναι καθισμένη μπροστά από καθρέφτη και η μητέρα της στέκεται από πάνω και της χτενίζει τα μαλλιά.
Μάνα
Όταν βγήκες νιο βλαστάρι,
Σου 'φτιαξα λευκό σκουφί,
Είχες πρόσωπο φεγγάρι
Κι ένα τρυφερό κορμί.
Σ' έβλεπα κιόλας νυφούλα,
Του πιο πλούσιου γυναικούλα,
Με τ' ονείρου την ορμή.
Το χτένισμα στα μαλλιά της κοπέλας γίνεται πιο έντονο και της προκαλεί πόνο. Η μάνα συνεχίζει να χτενίζει με την ίδια ένταση και συνέρχεται μόνο μετά την κραυγή της κόρης. Πίσω από την ντουλάπα κρύβεται ο μικρός γιος της οικογένειας και παρακολουθεί τη σκηνή μέσα από τα αθώα μάτια του.
Ο Φάουστ βρίσκεται σε έναν πολυδιάστατο χώρο, όπου μέσα από τους καθρέφτες και τις αντανακλάσεις, αυτός και ο άλλος άντρας παρακολουθούν θραύσματα της μνήμης και της φαντασίας τους. Ο Λαβύρινθος με τους καθρέφτες συνεχώς γίνεται πιο δαιδαλώδης όσο και οι δυο άντρες θυμούνται, αισθάνονται ή και σκέφτονται περισσότερα. Έχουν αρχίσει να ανησυχούν για το αν θα καταφέρουν ποτέ να δραπετεύσουν από αυτόν το νοητικό διαφανή πύργο.
Ο Φάουστ καθώς παρακολουθεί τη σκηνή με τη Μάνα και την Κόρη, νιώθει έναν περίεργο φόβο. Ο μικρός που κρύβεται πίσω από την ντουλάπα, σαν να αισθάνθηκε κάτι, γυρνάει και κοιτάει τον εσωτερικό τοίχο της ντουλάπας. Φαίνεται σαν να κοιτάζονται οι δυο τους στα μάτια. Ο Φάουστ ταυτόχρονα κοιτάει στην αντανάκλαση τον άλλον άντρα να βαριανασαίνει περίεργα σαν να πρόκειται να συμβεί κάτι πολύ τρομακτικό.
Ανοίγει σιγά-σιγά η πόρτα του δωματίου που βρίσκονται η μάνα, η κόρη και ο κρυμμένος γιος. Τους λούζει όλους κρύος ιδρώτας. Εμφανίζεται η θηριώδης μορφή ενός άντρα. Η παρουσία του κατακλύζει τον χώρο. Δεν μπορούν να τον κοιτάξουν στο πρόσωπο. Η ματιά τους φτάνει μέχρι το στήθος. Η κοπέλα σηκώνει διστακτικά το κεφάλι της για να αντικρύσει το πρόσωπο του πατέρα. Αυτός φοράει μια μάσκα πουλτσινέλα. Αρχίζει να χαϊδεύει την κόρη του περίεργα, με μια οικειότητα, που δεν αρμόζει στην πατρική στοργή.
Πατέρας
Μακάρι φωτιά,
Μεγάλη, πλατιά,
Τα ουράνια να στάζουν.
Κάθε άγγιγμα του πατέρα είναι μια μαχαιριά στο στήθος της κόρης. Τρέμει ολόκληρη. Ξαφνικά νιώθει σταγόνες ζεστές να στάζουν στο κεφάλι και το πρόσωπό της. Ανοίγει τα μάτια και έχει βαφτεί με αίμα. Ο πατέρας σωριάζεται σαν ένας κενός κορμός δέντρου. Ο μικρότερος αδερφός της τον μαχαίρωσε πισώπλατα και παραμένει ανέκφραστος πάνω από το πτώμα του νεκρού πατέρα.
Αρχίζει να ραγίζει το γυαλί του καθρέφτη από τον οποίο ο Φάουστ παρακολουθούσε όλη αυτή την τραγική οικογενειακή στιγμή, που στιγμάτισε τη ζωή του άλλου άντρα. Ο καθρέφτης διαλύεται και ο άλλος άντρας, επηρεασμένος από τη συγκεκριμένη σκηνή που ξαναβίωσε συναισθηματικά, ορμάει επιθετικά κατά πάνω του Φάουστ.
Επεισόδιο 12ο - Χορός Των Σκιών (Dance Of Shadows)
Ο καθρέφτης του γυάλινου λαβύρινθου διαλύεται και ο άλλος άντρας ορμάει επιθετικά κατά πάνω του Φάουστ. Αυτός προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει, αλλά μάταια. Τα χέρια του άλλου άντρα τον σφίγγουν σαν θηλιά γύρω από το λαιμό. Αγγίζει στο πάτωμα μήπως και βρει κάποιο σπασμένο αιχμηρό γυαλί. Αρπάζει ένα γρήγορα και πάει να το καρφώσει στο κεφάλι του άλλου. Εκείνη τη στιγμή, όμως, συνειδητοποιεί ότι δεν υπήρχε ο άλλος άντρας. Πιάνει το λαιμό του και προσπαθεί να συνέλθει από την τρομακτική ψευδαίσθηση.
Ο Φάουστ παρατηρεί τον γυάλινο λαβύρινθο που απλώνεται προς διάφορες κατευθύνσεις και αναζητάει τον άλλο άντρα. Κοιτάει την αντανάκλαση στον καθρέφτη. Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι ούτε ο άντρας ούτε ο ίδιος. Είναι μια σκιά. Κάνει μια κίνηση με τα χέρια μήπως είναι η δική του σκιά, που αντανακλάται. Αλλά η σκιά δεν ακολουθεί την κίνηση. Αντίθετα, μια δεύτερη σκιά αναδύεται μέσα από την πρώτη. Ο Φάουστ τρομάζει και γυρνάει πίσω να κοιτάξει, μήπως και βρίσκεται κάποιος άλλος στον ίδιο χώρο. Αλλά είναι μόνος του.
Οι σκιές πληθαίνουν. Σκιές γυναικών, από διαφορετικές ηλικίες. Οι κινήσεις τους είναι αργές σαν να ορίζονται από νήματα. Ακούγεται η φωνή του άλλου άντρα, σαν να είναι το δικό του μυαλό με το οποίο σκέφτεται ο Φάουστ.
Αυτές που 'ρχονται δε γροικάτε
Σεις, των γραφών οι μυημένοι,
Τις κακούργες κοιτάτε οι καημένοι,
Και φιλόξενα τις χαιρετάτε.
Οι Ερινύες είναι, κανείς δε μας πιστεύει,
Νέες, λυγερές, φιλικές κι ωραίες,
Τέτοιες αν θέλετε να κάνετε παρέες,
Η περιστέρα θα 'ναι φίδι που χαϊδεύει.
Είναι ύπουλες, μα όπως ζούμε τώρα,
Που οι τρελοί για τα λάθη τους καυχώνται,
Θέλουν κι αυτές γι' αγγέλοι να περνιώνται,
Και να σπέρνουν τη πανούκλα μέσ' στη χώρα.
Μια λυγερόκορμη σκιά γυναίκας απλώνει το χέρι της μέσα από τον καθρέφτη και αγγίζει τον Φάουστ. Από τη μεριά του καθρέφτη που βρίσκεται ο Φάουστ, το χέρι αυτό δεν είναι σκιά πλέον. Η γυναίκα τείνει και το υπόλοιπο κορμί της προς τη μεριά του. Τελευταίο αναδύεται μέσα από τον καθρέφτη το πανέμορφο πρόσωπό της. Τον καλεί να περάσει στην άλλη πλευρά. Ο Φάουστ ακολουθώντας το υπνωτισμένο μυαλό του άλλου άντρα δέχεται την πρόσκληση και βουλιάζει σιγά-σιγά και αυτός στην άλλη πλευρά, για να συμμετάσχει στο χορό των σκιών.
Επεισόδιο 13ο - Ερινύες (Furies)
Ο Φάουστ εισέρχεται μέσα στον καθρέφτη παρασυρμένος από τις σκιές στην άλλη πλευρά. Τα σκιερά σώματα τον αγγίζουν και το άγγιγμά τους διαπερνά το σώμα του και φτάνει μέχρι τα σπλάχνα. Η αίσθηση αυτή ξεπερνά οποιοδήποτε προηγούμενη εμπειρία έκστασης. Κλείνει τα μάτια και όταν τα ανοίγει, οι σκιές έχουν εξαπλωθεί και έχουν σχηματίσει ένα κενό δωμάτιο. Ένα σκοτεινό κενό δωμάτιο. Ο "γυάλινος λαβύρινθος" ή η διανοητική επαφή, που υπήρξε με τον άλλον άντρα σαν να βρίσκονται σε μια διάσταση μακρινή. Σαν να ξεκλείδωσε και να εισήρθε σε έναν χώρο μοναδικό, χωρίς να γνωρίζει αν είναι δημιουργία του μυαλού του ή κάτι εντελώς υπερβατικό και αχανές ταυτόχρονα. Χωρίς να μπορεί να ασκήσει οποιονδήποτε έλεγχο.
Ο Φάουστ ακολουθεί έναν αχνό φωτισμό στο βάθος του κενού χώρου και βρίσκεται σε μια άδεια σκηνή θεάτρου. Προσέχει τις σκιές από τους ηθοποιούς, που κατευθύνονται προς τα παρασκήνια και τον αφήνουν μόνο στη σκηνή. Ένα προβολικό φως τρεμοπαίζει πάνω στη σκηνή με φορά προς τους θεατές. Αυτοί, σκιερές φιγούρες καθισμένες στο θεωρείο χωρίς να κουνιούνται. Προσπαθεί να διακρίνει τα πρόσωπά τους μέσα από το φως που τρεμοπαίζει, αλλά μάταια. Προχωράει μπροστά στη σκηνή, αλλά η απόσταση με το θεωρείο και τους θεατές παραμένει η ίδια. Προχωράει και άλλο μπροστά, αλλά η απόσταση δεν αλλάζει. Η λάμπα του προβολέα τρεμοσβήνει μέχρι να καεί.
Ανάβει ένα φως πίσω στα παρασκήνια. Ο Φάουστ κατευθύνεται προς τα εκεί. Λίγο πριν εισέλθει, διακρίνει μια σκιά. Κοντοστέκεται. Κάνει ένα βήμα και βλέπει μια γυναίκα να βρίσκεται καθισμένη μπροστά από τον καθρέφτη. Προσπαθεί να διακρίνει το πρόσωπό της μέσα από τον αντικατοπτρισμό. Ακούγεται το πέταγμα μιας νυχτερίδας καθώς πλησιάζει τη γυναίκα. Και ο ήχος μιας οχιάς που σέρνεται ακριβώς πίσω.
Νιώθεις πώς στον ιστό του μας τυλίγει,
Το τέρας που μας φέρνει ρίγη; -
Λύγισαν τα γόνατά μου -
Δεν έχει κανέναν μας πειράξει -
Κι όμως όλοι έχουν τρομάξει -
Χάθηκε όλο μας το κέφι -
Τέτοιο κακό το κτήνος τρέφει.
Ο Φάουστ συνειδητοποιεί πως έχει επισκεφθεί ξανά τον συγκεκριμένο χώρο. Ήταν μια από τις επισκέψεις στον Πάνω Κόσμο για να συλλέξει στοιχεία για τον ιό. Είχε ανακαλύψει αυτό το εγκατελειμένο θέατρο και πίσω από τον καθρέφτη των παρασκηνιών είχε αισθανθεί την παρουσία μιας τρομακτικής σκιάς. Αυτή η σκηνή επαναλάμβανεται με κάποιον τρόπο και τώρα σε αυτό το αχανές τοπίο που έχει βρεθεί. Η μορφή της γυναίκας που κάθεται με πλάτη δεν αντιδρά στην παρουσία του Φάουστ δίπλα της. Ο Φάουστ βλέπει κάτι να κινείται πίσω από τον καθρέφτη. Μια φιγούρα τρομακτική κάνει την εμφάνισή της.
Η τρομακτική ανθρώπινη φιγούρα αποκαλύπτεται στον Φάουστ. Είναι ο Βάλεντιν, ο αδερφός της Μαργαρίτας. Ο Φάουστ συνειδητοποιεί ότι το ίδιο θέατρο στον Πάνω Κόσμο ήταν το διαστροφικό club του Βάλεντιν που είχε επισκεφθεί στο ταξίδι του πίσω στο χρόνο. Φαίνεται όμως πιο αδύναμος, πιο γερασμένος. Αλλά είναι ο Βάλεντιν. Ακόμα και τώρα, στα μάτια του έχει την ίδια λάμψη. Ακόμα και τώρα του προκαλεί την ίδια ανατριχίλα.
Επεισόδιο 14ο - Όντα Αλληγορικά (Allegorical Creatures)
Οι δύο άντρες, ο Βάλεντιν και ο Φάουστ στέκονται αντίκρυ μέσα σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο που δημιουργήθηκε μπροστά στα μάτια ή μέσα στο μυαλό του Φάουστ, χωρίς ο ίδιος να είναι σε θέση να ξεχωρίσει τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικού.
Βάλεντιν: Καλωσήρθες γιατρέ. Φοβόμουνα ότι δεν θα τολμούσες να μας επισκεφθείς ξανά. Γεγονός οξύμωρο, μιας και είχα την εντύπωση πως έχεις ιδιαίτερες μνήμες από το συγκεκριμένο χώρο. Για να το θέσω διαφορετικά, χρωστάς τιμή εδώ μέσα.
Βάλεντιν: Καλωσήρθες γιατρέ. Φοβόμουνα ότι δεν θα τολμούσες να μας επισκεφθείς ξανά. Γεγονός οξύμωρο, μιας και είχα την εντύπωση πως έχεις ιδιαίτερες μνήμες από το συγκεκριμένο χώρο. Για να το θέσω διαφορετικά, χρωστάς τιμή εδώ μέσα.
Φάουστ: Δεν ήσουν ποτέ κήρυκας ευχάριστων μαντάτων.
Βάλεντιν: Και όμως, πριν φύγεις από εδώ μέσα οριστικά, θα σου πρότεινα, να κοιτάξεις γύρω σου προσεκτικά πριν βγάλεις εύκολα συμπεράσματα. Τα σκιερά πλάσματα του μυαλού σου έχουν να σου αποκαλύψουν περισσότερα από όσα νομίζεις.
Φάουστ: Συνέχισε. Ποιο είναι αυτό το μυστήριο που με περιβάλλει;
Βάλεντιν: Κάθε αίσθηση θα σου παρουσιάσει διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας. Η όραση και η αφή μιαν αλήθεια διαφορετική. Άγγιξέ με στο πρόσωπο και θα καταλάβεις ότι είμαι πιο εύθραυστος από τη φωτιά που αναδύεται από τα μάτια μου.
Ο Φάουστ διστακτικά πάει να αγγίξει το πρόσωπο του Βάλεντιν, αλλά νιώθει ότι αγγίζει γυαλί. Ευθύς κοιτάει γύρω του και βλέπει τον γυάλινο λαβύρινθο, που εξ αρχής είχε χαθεί με τον άλλο συνταξιδιώτη του.
Βάλεντιν: Δεν σε οδηγώ εκεί που επιθυμείς;
Φάουστ: Βρίσκομαι εδώ που ήμουν εξαρχής. Πως γίνεται να είναι αυτή μου η επιθυμία;
Βάλεντιν: Κοίταξε καθαρά, άναψες μια φωτιά. Είναι το φως για την έξοδό σου. Μην τη μετατρέψεις σε στάχτη. Εδώ είναι η έξοδος του λαβύρινθου. Από εδώ που από την αρχή εισήρθες.
Ο Φάουστ συνειδητοποιεί ότι κάθε χώρος του λαβύρινθου που επισκέφθηκε ήταν δημιούργημα της δικής του φαντασίας σε μια παράλληλη τροχιά, με τον δαίδαλο που δημιουργούσε και ο συνταξιδιώτης του. Τελικά, ο χώρος δεν είναι τίποτα άλλο από μια σκοτεινή ευθεία και ο Φάουστ κατευθύνεται προς την έξοδο. Ακούγονται διάφορες φωνές, καθώς και η κραυγή του συνταξιδιώτη του, που έχει σχεδόν κατασπαραχθεί από τις δικές του ερινύες. Καθώς πλησιάζει προς την έξοδο, επικρατεί μόνο σιωπή και σιγά-σιγά με ένα αίσθημα απελευθέρωσης βλέπει ένα αχνιστό φως. Το ακολουθεί. Αρχίζει να γίνεται πιο έντονο. Ανοίγει τα μάτια και βρίσκεται στο εργαστήρι του τρελού γιατρού.
Γιατρός: Μάλιστααα. Αυτό το χαζό πιθηκάκι όπως φαίνεται δεν είναι τόσο χαζό τελικά. Σε αντίθεση με τον άσπονδο φίλο σου, που δεν κατάφερε εξίσου μέγα έργο. Αντιθέτως, όπως βλέπεις, στερείται πλέον οποιοδήποτε εγκεφαλονωτιαίο υγρό, που έχει χυθεί στην, έτσι και αλλιώς, βρώμικη φόρμα του. Ελπίζω μόνο στις κοινές σας φαντασιώσεις, να κατέκτησε καμιά όμορφη παρουσία και να μην έφευγαν αυτές με αποστροφή. Θεέ Πάνα, θαυμαστά τα έργα σου, πως κατάφερε ένας χαζός πιστός σου να ξεφύγει από τον άδειο κύκλο του, χωρίς να ξέρει πώς και κατά που οδεύει. Θα αρχίσω να πιστεύω στα θαύματα. Είσαι ελεύθερο χαζό πιθηκάκι, να συνεχίσεις να είσαι θαμμένο στην καταχνιά του κόσμου μας. Και γω ο Σάτυρος θα περιμένω τα επόμενα θύματα στο γεμάτο υγρασία εργαστήρι μου. Πρόσεξε μόνο γιατί το σκοτεινό στόμα που άνοιξες, φωτιά θα ξερνάει ακόμα. Μην την παλεύεις, όμως, γιατί οι φλόγες πιο πολύ θα θεριεύουν. Ότι είδες εκεί μέσα άστα να σε οδηγήσουν, και όχι να σε αφανίσουν.
Ο Φάουστ σηκώνεται από την καρέκλα του, σχεδόν κατατονικός. Καθώς περπατάει στους σκοτεινούς διαδρόμους, η υγρασία του Κάτω Κόσμου, του φαίνεται σαν δροσερό αεράκι. Σαν βάλσαμο στο δέρμα του. Στο μυαλό του γυρνάνε όλες οι εικόνες που είδε σε αυτό το καθόλα περίεργο λαβυρινθώδες ταξίδι του, καθώς και τα λόγια του τρελού γιατρού. Στα μάτια του υπάρχει μια λάμψη... εκκωφαντική!
Επεισόδιο 15ο - Κήπος Αναψυχής (Pleasure Garden)
Ο κήπος αναψυχής του Κάτω Κόσμου. Ένας σκοτεινός μακρόστενος χώρος με μια μεγάλη οθόνη, όπου παρουσιάζονται διάφορα βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από την πόλη του Βερολίνου, όπως ήταν πριν τριάντα χρόνια, πριν ξεσπάσει ο φονικός ιός. Μια φωτεινή μητρόπολη, που έσφυζε από κόσμο στους δρόμους, με επιβλητικά μοντέρνα ή και ιστορικά κτίρια. Πάρκα, όπου ο κόσμος έκανε ξένοιαστος τις βόλτες. Ενυδρεία, όπου χάνεσαι στις κινήσεις των χιλιάδων ειδών ψαριών, αλλά και θηλαστικών. Εικόνες, που βοηθούν τους κατοίκους του Κάτω Κόσμου να δραπετεύσουν από την καταπιεσμένη ζωή τους στα υπόγεια αχανή τούνελ. Η σκέψη του Φάουστ χάνεται στο σκοτεινό δρομάκι, όπου είχε εμφανιστεί στο ταξίδι του πίσω στο χρόνο. Στην πρώτη του αίσθηση, το δροσερό αεράκι που άγγιζε το γυμνό σώμα του, αλλά και στον πρώτο ήχο, το γάβγισμα ενός σκύλου, που ακούγονταν από μακριά.
Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει μιαν απάτη. Αυτό που αποκαλείται σήμερα ζωή είναι ένας εγκλωβισμός. Σαν ποντίκια νομίζουμε πως κάποια στιγμή θα δικαιωθούμε για την προσμονή μας σε μια κατάσταση, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια παγίδα.
Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει μιαν απάτη. Αυτό που αποκαλείται σήμερα ζωή είναι ένας εγκλωβισμός. Σαν ποντίκια νομίζουμε πως κάποια στιγμή θα δικαιωθούμε για την προσμονή μας σε μια κατάσταση, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια παγίδα.
Ξαφνικά ακούγεται μιαν αναστάτωση έξω από τον κήπο αναψυχής. Κραυγές και πυροβολισμοί. Στην οθόνη τώρα παρουσιάζεται αυτό που γίνεται απέξω. Μια μικρή ομάδα ανθρώπων ξέφυγε από τους φύλακες της ασφάλειας. Πρόλαβαν και μπήκαν στον ανελκυστήρα για να ανέβουνε στον μολυσμένο Πάνω Κόσμο. Κάποιους τους πυροβολήσανε πριν μπουν στο ανελκυστήρα. Ενώ για αυτούς που φτάσανε επάνω, οι πόρτες δεν ανοίξανε ποτέ. Θανατώθηκαν από ένα δηλητηριώδες αέριο που διέρρευσε στον θάλαμο του ανελκυστήρα.
Τώρα στην οθόνη εμφανίζεται η επιστήμονας1: "Δόκτωρ Φάουστ, επειγόντως στο γραφείο μου".
Επεισόδιο 16ο - Dark Gallery
Des(e)parate Μeasures
Ύστερα από τα επεισόδια και την εκτέλεση των δραπετών, όλοι οι πολίτες του Κάτω Κόσμου μαζεύονται σε μια αχανή αίθουσα ομιλιών μετά και από την εντολή των διευθυντών-επιστημόνων.
Η διευθύντρια ανακοινώνει τη λύπη της για την εξέγερση και την καταδικασμένη σε αποτυχία απόδραση.
Ένας πολίτης παίρνει το λόγο: "Γιατί τους σκοτώσατε πριν ανέβουν στον Πάνω Κόσμο; Θα πέθαιναν από τον ιό, μιας και ήταν καταδικασμένη, όπως λέτε, η προσπάθεια απόδρασης! Ή μήπως δεν υπάρχει ιός πλέον; Η επιστήμονας απαντάει χωρίς καθυστέρηση: "Μήπως θα θέλατε να δοκιμάσετε εσείς ο ίδιος, ώστε να δούμε όλοι μας τι ισχύει τελικά, και τί να πιστέψουμε;
Ο πολίτης διστάζει στην αρχή, αλλά αποφασίζει να το κάνει. Τον συνοδεύουν φρουροί στον Πάνω Κόσμο. Τον αφήνουν έξω και όλοι οι πολίτες τον παρακολουθούν στη μεγάλη οθόνη της αίθουσας από τις κάμερες που είναι τοποθετημένες. Περπατάει για λίγο και σταματάει σαν να έχει μείνει από αναπνοή. Πέφτει στα γόνατα και μετά χάνει πλήρως τις αισθήσεις του. Καθώς η κάμερα πλησιάζει το πρόσωπό του, αυτό φαίνεται πλήρως αλλοιωμένο, σχεδόν σαν να είναι καμμένο. Όλος ο κόσμος στην αίθουσα τρομάζει από το αποκρουστικό θέαμα.
Ένας από τους πολίτες προσέχει μια σκιά να ξεπροβάλει με αργά βήματα από την ομίχλη λίγο πιο κάτω από εκεί, που κείτεται το νεκρό σώμα του συμπολίτη τους. Οι επιστήμονες σαστίζουν και διατάζουν άμεσα να τερματιστεί η ζωντανή αναμετάδοση. Όπου και ανάβουν πλέον όλα τα φώτα μέσα στην αίθουσα.
Διευθύντρια/Επιστήμονας: Μην είστε χαζοί, δεν υπάρχει ζωντανός οργανισμός στον Πάνω Κόσμο. Όσοι επιστήμονες έχουν κάνει έρευνα μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν. Αλλά, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι έχουμε εναποθέσει πολλές ελπίδες μας σε ένα τελευταίο πείραμα, που διεξάγεται αυτή εδώ τη στιγμή, που μιλάμε. Όλοι οι επιστήμονές μας δουλεύουν πυρετωδώς μέρα-νύχτα για να βρούνε τη λύση. Υπάρχει ελπίδα. Εμπιστευθείτε μας.
Dark Gallery
Ο Φάουστ περπατάει σε μια σκοτεινή σήραγγα. Ένα φως τρεμοπαίζει σε ένα απροσδιόριστο βάθος. Έχει στο μυαλό του την εκτέλεση των αθώων συμπολιτών του, που προσπάθησαν να αποδράσουν, αλλά και το αυστηρό ύφος της Επιστήμονα να ξεκινήσει η νέα φάση της έρευνας του ιού. Αυτή τη φορά με έναν διαφορετικό τρόπο. Του έδειξε στο χάρτη τον δρόμο, που πρέπει να ακολουθήσει και του υπέδειξε το σημείο, που θα συναντήσει τον Γιατρό. Εκεί ο γιατρός θα του δείξει τι πρέπει να κάνει.
Φτάνει στο σημείο συνάντησης. Ο Γιατρός, μια διαβολική μορφή, που του θυμίζει την περιπέτεια, που είχε βιώσει στον Γυάλινο Λαβύρινθο, τον περιμένει. Του δίνει ένα κλειδί και του δείχνει την πόρτα, που θα διαβεί. Του λέει: "Άκου τη φωνή και θα καταλάβεις πότε είναι να βγεις".
Βάζει το κλειδί, πάει να κοιτάξει δίπλα του, και ο Γιατρός έχει εξαφανιστεί. Απόλυτο σκοτάδι και στην αίθουσα, που είναι να μπει.
Transgressive Womb
Εισέρχεται στον σκοτεινό διάδρομο, η πόρτα κλείνει με έναν δυνατό γδούπο. Ακούει κάτι σαν την καρδιά ενός μωρού στην κοιλιά της μητέρας.
Distant Voices Path
Αρχίζουν να ακούγονται διάφορες φωνές σαν από μακρυά. Γίνονται έντονες, ενοχλητικές. Συνεχίζει στο σκοτεινό μονοπάτι, μήπως και καταφέρει να βγει ή με κάποιον τρόπο καταφέρει να τις σταματήσει.
Cosmic Mother
Το σκοτεινό μονοπάτι γεμίζει με νερό. Βυθίζεται μέσα σε αυτό και συνειδητοποιεί ότι μπορεί και αναπνέει. Βρίσκεται πλέον στα σκοτεινά νερά ενός ωκεανού, όπου είναι δεμένος με ένα σχοινί. Προσέχει ότι το σχοινί είναι σαν ένας ομφάλιος λώρος. Για να συνεχίσει τη βύθισή του, τον κόβει και απελευθερώνεται. Καθώς σταματάει για λίγο μέσα σε αυτόν τον ωκεανό και κοιτάζει γύρω του, το αίσθημα της μη ύπαρξης, του προκαλεί μια ευφορία.
Collective Unconscious
Πίσω στον Κάτω Κόσμο, μετά από τα τελευταία συμβάντα, δημιουργήθηκαν έντονες αμφιβολίες σε όλους τους πολίτες. Παραμένουν με ψεύτικες ελπίδες σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον; Για ποιον λόγο βρίσκονται σε αυτό το αχανές κρυσφήγετο και μάλιστα υπό μόνιμη παρακολούθηση από κάποιους επιστήμονες; Οι επιστήμονες πραγματικά ασχολούνται με την καταπολέμηση του ιού; Ή κρύβεται κάτι διεστραμμένο πίσω από αυτή την κατάσταση; Μήπως δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα κοινωνικό πείραμα;
Out Of The Mist
Ο άντρας, που εμφανίστηκε ως σκιά μέσα από την ομίχλη, πλησιάζει το καμμένο πτώμα, το παρατηρεί και φεύγει. Γυρνάει πίσω στην ομίχλη. Βρίσκεται μπροστά από μια μεγάλη πύλη. Με έναν δυνατό ήχο, η πύλη ανοίγει. Εισέρχεται στον χώρο πίσω από αυτή και με τον ίδιο ήχο, κλείνει πίσω του.
Strange Duality
2015
Η Μαργαρίτα ανοίγει τα μάτια της. Μόλις έχει ξυπνήσει. Κοιτάζεται στον καθρέφτη, και περιεργάζεται το πρόσωπό της, σαν να το βλέπει για πρώτη φορά. Πίσω από την κόρη του ματιού της βρίσκεται ο Φάουστ, που κοιτάζει μέσα από τα μάτια της.
Η Μαργαρίτα ανοίγει τα μάτια της. Μόλις έχει ξυπνήσει. Κοιτάζεται στον καθρέφτη, και περιεργάζεται το πρόσωπό της, σαν να το βλέπει για πρώτη φορά. Πίσω από την κόρη του ματιού της βρίσκεται ο Φάουστ, που κοιτάζει μέσα από τα μάτια της.
Επεισόδιο 17ο - Visions Of Delegacy
Outta Daze (intro)
Δωμάτιο θολό. Οι υδρατμοί αρχίζουν να εξαφανίζονται. Η Μαργαρίτα στέκεται γυμνή μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου. Σαν να βρίσκεται σε μια διαλογιστική κατάσταση, νιώθει και τον τελευταίο υδρατμό που χάνεται από το δωμάτιο, αλλά και όσους αγγίξανε το δέρμα της. Κοιτάει το είδωλό της καθώς εμφανίζεται από την υποχώρηση των υδρατμών. Σαν να αναδύεται μέσα από την ομίχλη του δωματίου της. Δεν είναι πρωτόγνωρη η αίσθηση αυτή, που έχει, αλλά έχει αφεθεί πλήρως για να απολαύσει τη στιγμή.
Dark Oddity
Η Μαργαρίτα κάθεται στο μπουντουάρ του υπνοδωματίου. Ο Φάουστ στέκεται στο σκοτάδι παρακολουθώντας την κάθε κίνησή της, θαυμάζοντας ταυτόχρονα την ομορφιά της. Αυτή βρίσκει ένα συρτάρι μισάνοιχτο. Το ανοίγει. Υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες του Φάουστ από όταν την είχαν καλέσει να τον εξετάσει. Αλλά και μια φωτογραφία, που είναι μαζί, αγκαλιασμένοι. Βλέπει μια κασετίνα, την ανοίγει και προσέχει ένα ζευγάρι σκουλαρίκια. Κοιτάζει πίσω στον καθρέφτη και προσέχει τη σκοτεινή φιγούρα του Φάουστ. Χαμογελάει με μυστήριο, ενώ περιποιείται τα μαλλιά της. Πηγαίνει ξαπλώνει στο κρεβάτι περιμένοντας τον εραστή της.
Visions of Delegacy
Ο Φάουστ σηκώνεται από την καρέκλα του μέσα στο μισοσκόταδο. Ξαπλώνει σιγά-σιγά στο κρεβάτι και πλησιάζει τη Μαργαρίτα. Σκύβει ανάμεσα στα πόδια της και προσέχει το αιδοίο της. Απολαμβάνει όλες της τις μυρωδιές και αρχίζει να χαϊδεύει τρυφερά το κορμί της. Αφήνονται και οι δυο τους στην αίσθηση των σωμάτων τους, χαϊδεύονται, φιλιούνται, γεύονται τα σώματά τους, τους χυμούς τους.
Frigid House Hall
Η Μαργαρίτα ακούει έναν χτύπο στην πόρτα. Σηκώνεται από το κρεβάτι χωρίς να ξυπνήσει τον Φάουστ, φοράει το νυχτικό της και ανοίγει την πόρτα. Ο διάδρομος είναι σκοτεινός. Προσέχει μια γυναίκα στο τέρμα του διαδρόμου χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει ποια είναι. Κλείνει την πόρτα χωρίς να κάνει θόρυβο. Ο διάδρομος σχεδόν είναι παγερός. Η γυναίκα, που είναι με πλάτη, της θυμίζει κάποια οικεία φιγούρα.
Μαργαρίτα: Μαμά;
Demonic Violations
Αντί για τη μητέρα της, γυρνάει ο αδερφός της ο Βάλεντιν. Φοράει το νυχτικό της μητέρας τους και φαίνεται να είναι γυμνός από μέσα. Κρατάει μια χρυσή κούπα στο ένα χέρι. Πίνει από την κούπα. Η Μαργαρίτα νιώθει έναν πόνο στα γεννητικά της όργανα. Ο Βάλεντιν πίνει αίμα και το αφήνει να ρέει πάνω στο γυμνό του σώμα. Χαμογελάει διαβολικά, ενώ η Μαργαρίτα προσέχει ότι χάνει αίμα, που κυλάει στα πόδια της. Αρχίζει να φωνάζει, ενώ κλαίει σπαρακτικά. Την πιάνει από το μπράτσο ο Φάουστ για να την προστατεύσει.
Ξυπνάει στην αγκαλιά του Φάουστ, μιας και κατάλαβε ότι έχει ανήσυχο ύπνο και προσπάθησε να την ξυπνήσει.
Poisonous Affinities
Η Μαργαρίτα ξαπλώνει στο στήθος του Φάουστ. Προσέχει το είδωλό της στον καθρέφτη του μπουντουάρ. Προσέχει το πρόσωπό της και στα τρία είδωλα, που χρησιμοποιούνται. Το είδωλό της στο κέντρο, και στους άλλους δύο πλάγιους καθρέφτες, βλέπει να προβάλλονται τα πρόσωπα τόσο της μητέρας της όσο και του δίδυμου αδερφού της, Βάλεντιν. Προσέχει την ομοιότητά της με τα δικά τους πρόσωπα. Τα μάτια τους φαίνονται σαν μάτια φιδιού.
Cosmic Call
Γυρνάει το κεφάλι της και φιλάει το στήθος του Φάουστ. Αρχίζουν να αγγίζονται πάλι και καταλήγουν να κάνουν πολύ έντονο έρωτα. Τα υγρά της πετάγονται παντού. Βρίσκεται σε έκσταση. Το ίδιο και ο Φάουστ, που ανταποκρίνεται σε αυτό το ερωτικό ντελίριο της Μαργαρίτας. Χάνεται και ίδιος στο δικό του. Βιώνουν έναν έρωτα έξω από τα σώματά τους.
Alchemistical Fluidity
Τα υγρά της αρχίζουν να απλώνονται στο δωμάτιο, δημιουργούν μια θάλασσα, όπου αναδύονται πτώματα. Τα μάτια της έχουν μια λάμψη. Συνειδητοποιεί ότι η ίδια είναι ζωντανή και έχει πλήρη συναίσθηση. Αγκαλιάζει τον εραστή της, με τον οποίον μοιράστηκε αυτή την εμπειρία.
Επεισόδιο 18ο - The Mephisto Body
Faceless jazz
Η Μαργαρίτα βρίσκεται στο γραφείο της. Υποδέχεται έναν πελάτη της. Αυτός ξεκινάει να μιλάει για την εβδομάδα του, όπως γίνεται σε όλες τις συνεδρίες τους. Κάποια στιγμή κάνει παύση. Η Μαργαρίτα εκπλήσσεται. Τον κοιτάζει καλύτερα. Συνειδητοποιεί ότι το πρόσωπό του δεν έχει χαρακτηριστικά.
Faceless Sequence
Είναι ανήσυχη. Του ζητάει συγνώμη και του εξηγεί πως πρέπει να βγει για λίγο έξω. Τρέχει γρήγορα και βγαίνει από το γραφείο της. Μπαίνει στο ασανσέρ. Είναι άλλοι τρία άτομα μέσα. Γυρνάει το βλέμμα της και κοιτάει τη γυναίκα. Επίσης, το πρόσωπό της δεν έχει οποιοδήποτε χαρακτηριστικό. Γυρνάει το κεφάλι της και η χωρίς πρόσωπο γυναίκα. Υπάρχει μια ένταση και την νιώθει χωρίς να μπορεί να δει οποιαδήποτε έκφραση σε αυτό το απρόσωπο ον. Το ίδιο και οι δυο άντρες που στέκονται μπροστά τους. Ανοίγει η πόρτα του ασανσέρ και τρέχει γρήγορα στο φουαγιέ του κτιρίου και ύστερα στο προαύλιο. Είναι τρομοκρατημένη, προσπαθεί να πάρει ανάσα. Κοιτάει γύρω της. Όλοι οι άνθρωποι, που κινούνται γύρω της, είναι χωρίς πρόσωπο.
Ξυπνάει.
The Mefisto Body
Ξυπνάει και τον Φάουστ δίπλα της. Του εξηγεί πως θυμήθηκε ένα ιατρικό συμβάν, που, όμως, οι γιατροί είχαν καταφέρει να το αποσιωπήσουν για να μην προκαλέσουν οποιαδήποτε ταραχή στον κόσμο. Ανοίγει τον υπολογιστή της και ψάχνει τα προσωπικά της αρχεία. Το πτώμα Mefisto.
Renewal In Awe
Είχε βρεθεί ένα πτώμα ενός άγνωστου άντρα γύρω στα εξήντα. Δεν ήταν ξεκάθαρα τα αίτια θανάτου του. Τον είχαν κρατήσει για κάποιες ημέρες στο νεκροτομείο, όταν βρήκαν τα στοιχεία του, καθώς η γυναίκα και τα παιδιά του είχαν δηλώσει την εξαφάνισή του. Τους είχαν καλέσει να αναγνωρίσουν το πτώμα, και όταν φανερώθηκε το πρόσωπό του, αυτό δεν ήταν ενός άντρα στα εξήντα, αλλά ενός άντρα στα τριάντα του σχεδόν. Τα παιδιά στην αρχή άρχισαν να φωνάζουν ότι πρόκειται για κοροϊδία. Αλλά η γυναίκα του, είχε σοκαριστεί. Γιατί αναγνώρισε τον άντρα της όταν σχεδόν τον είχε γνωρίσει και είχαν ξεκινήσει την οικογένειά τους. Ζήτησε από τα παιδιά να σταματήσουν και να προσέξουν καλύτερα. Μετά και αυτά σταματήσανε σοκαρισμένα. Ακόμα και οι γιατροί κοιτάζανε με δέος. Πως ήταν δυνατόν το νεκρό σώμα να ανανεώνεται, να υπάρχει κυταρρική λειτουργία;
Androgynous
Οι γιατροί ζητήσανε να επανεξετάσουν το πτώμα. Και μόλις βρίσκανε μια άκρη σε ότι συνέβη, θα το παραδίδανε στην οικογένεια για ταφή. Ενώ η οικογένεια αποχώρησε αμήχανα στην αρχή λόγω του σοκ, λόγω της καθυστέρησης των ιατρών, προχωρήσανε σε μήνυση για τη διεκδίκηση του πτώματος.
Αυτό όμως, που γινόταν δεν είχε οποιοδήποτε ιατρικό προηγούμενο. Το σώμα συνέχιζε να ανανεώνεται. Το σώμα και το πρόσωπο είχαν φτάσει σχεδόν σε παιδική ηλικία σε λίγες μόνο ημέρες. Αλλά εκείνη τη στιγμή, παρατηρούνταν άλλη μια σχεδόν σατανική μεταμόρφωση. Άρχισαν να εξαφανίζονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Οι τρίχες εξαφανίζονταν χωρίς όμως να αφήνουν ίχνη τριχόπτωσης και το δέρμα άρχισε να κρύβει όλα τα χαρακτηριστικά. Από τα αυτιά και τα μάτια, μέχρι και το πέος του άντρα. Καταλήγοντας να μείνει ένα ανδρόγυνο σώμα, χωρίς πρόσωπο, χωρίς κάποια ταυτότητα.
Mephistophenomena
Οι γιατροί φυσικά αρνήθηκαν να παραδώσουν το σώμα στην οικογένεια και ζητήθηκε από τους άμεσους συγγενείς να αποσιωπήσουν το γεγονός μιας και ήταν ένα ιατρικό φαινόμενο.
Το ονόμασαν "Mephistophenomena" (Μεφιστοφαινόμενο), χρησιμοποιώντας ως αφορμή τη συμφωνία του Φάουστ με τον Μεφιστοφελή, ώστε να πραγματοποιήθουν κάποιες επιθυμίες του, ανάμεσά στις οποίες θα γινόταν ξανά νέος, αλλά ως αντάλλαγμα θα παρέδιδε την ψυχή του στον Διάβολο.
Φάουστ: Πού βρίσκεται αυτό το πτώμα τώρα;
Μαργαρίτα: Στο νεκροτομείο. Δεν έχει περάσει μήνας που συνέβη. Ο υπεύθυνος γιατρός είναι φίλος και πελάτης μου.
Sancta Simplicitas
Επιστήμονας1: Μην προσπαθήσεις να δώσεις λογική εξήγηση σε ότι συμβεί. Ούτε να ξεχάσεις το λόγο, που βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση.
Φάουστ: Ίσως μπροστά μας βρίσκεται το νήμα, που ψάχναμε τόσο καιρό.
Επιστήμονας1: Αν θες να μπεις στα άδυτα της ψυχής, με ειλικρίνεια πρέπει να παραδεχθείς πως δεν γνωρίζεις τίποτα.
Fire Path
Ο Φάουστ τρέχει σε ένα άγνωστο μονοπάτι. Ακούει το γέλιο και τη φωνή της Μαργαρίτας. Προσπαθεί να τη βρει, φοβάται μην τη χάσει σε αυτό το σκοτεινό μέρος. Βρίσκεται σε ένα θάλαμο. Από τη σκιά εμφανίζεται το ανδρόγυνο σώμα και τον πλησιάζει. Με το που τον αγγίζει, αρχίζει να φλέγεται. Όλο το μέρος, που ήταν τυλίγεται στις φλόγες.
Επεισόδιο 19ο - Chrysalis
Fireflying Intervention
2045
Στον γκρίζο ουρανό του παρατημένου αστικού τοπίου, δημιουργείται ένας χορός από φωτιές. Ο Φάουστ βρίσκεται στον Πάνω Κόσμο μέσα στη στολή του. Αναρωτιέται τι είδους ζωής υπάρχει στο αρρωστημένο περιβάλλον. Πλησιάζει περισσότερο. Προσέχει ότι είναι μεγάλες πυγολαμπίδες. Σκέφτεται ότι πρέπει να είναι ένα νέο είδος εντόμου, που αναμίχθηκε με τον ιό και τα έντομα, που έχουν παραμείνει σε ζωή. Για λίγο αφήνεται στο εντυπωσιακό αυτό θέαμα, αυτή την παρέμβαση στη νεκρή κατά τα άλλα φύση.
Nothing Has Been Touched
Ο Φάουστ επισκέπτεται για άλλη μια φορά το χώρο του θεάτρου, που είχε επισκεφθεί σε μικρή ηλικία με τους γονείς του. Αργότερα είχε συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος χώρος είχε γίνει το διαστροφικό club του Βάλεντιν, αδερφού της Μαργαρίτας. Εκεί, όπου έκανε τα διάφορα πειράματά του και είχε πάει να τον σκοτώσει. Ένας χώρος, που ο Φάουστ επισκέπτεται, όταν ανεβαίνει στον Πάνω Κόσμο να αναζητήσει κάποιο νέο στοιχείο για την έρευνά του. Παρατηρεί ότι όλα αυτά τα χρόνια μετά την εξάπλωση του ιού δεν έχει αλλάξει τίποτα, δεν έχει αγγιχθεί. Βλέπει μια αράχνη να υφαίνει τον ιστό της. Την αρπάζει για να την εξετάσει στο εργαστήρι του.
Upper-World Sensations
Ο Φάουστ κινείται προς τα παρασκήνια, εκεί, όπου ήταν και το εργαστήρι του Βάλεντιν. Μυρίζει έντονη μούχλα, τα δοχεία με τα διάφορα χημικά, που χρησιμοποιούσε στα πειράματά του ο Βάλεντιν, είναι αραχνιασμένα. Παρατηρεί ότι σε κάποια από αυτά, τα μέρη από τα ζώα, κυρίως τους πίθηκους, έχουν παραμείνει αναλοίωτα. Πηγαίνει προς το παράθυρο και προσέχει την ομίχλη, που φαίνεται σαν έναν ζωντανό πίνακα ζωγραφικής ενός αρρωστημένου, μελαγχολικού τοπίου. Με μεγάλη έκπληξη διακρίνει κάποιες φιγούρες να κινούνται μέσα στην ομίχλη. Αναρωτιέται αν είναι κάποιο όραμα αυτό που ξετυλίγεται μπροστά του, μιας και είναι πολύ θολό το τοπίο. Υπάρχει κάποια μορφή ζωής στον Πάνω Κόσμο;
Deserted Coffins
Σε ένα απομονωμένο προαύλιο, που ο Φάουστ δεν είχε ανακαλύψει στο παρελθόν, προσέχει κάποιες ανθρώπινες φιγούρες να κάθονται γύρω από ένα φέρετρο. Διάσπαρτες κάσες υπάρχουν στο συγκεκριμένο προαύλιο. Αλλά δεν ήταν ένα θέαμα σπάνιο στον Πάνω Κόσμο. Από την εξάπλωση του ιού και έπειτα τοποθετούνταν διάσπαρτες στην πόλη. Δεν υπήρχε χρόνος για κανονική ταφή. Και κάποια στιγμή, τα πτώματα απλά μένανε εγκαταλελειμμένα στους δρόμους μέχρι να περάσει ο στρατός να τα κάψει στο ίδιο σημείο. Ο Φάουστ προσεκτικά κρύβεται πίσω από κάποια φέρετρα να παρακολουθήσει τι ακριβώς συμβαίνει μπροστά του. Είναι αναστατωμένος μιας και ακόμα του είναι αδύνατο να πιστέψει ότι υπάρχουν άνθρωποι, που δεν φοράνε κάποια προστατευτική στολή και ζούνε στον Πάνω Κόσμο. Έχουν επιζήσει τον ιό και μάλιστα φαίνεται να μην τους επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο. Μέσα στο φέρετρο είναι ένας νεκρός άντρας. Ένας άλλος άντρας, που φαίνεται σαν ιερέας ρίχνει ένα υγρό πάνω στο νεκρό σώμα και αυτό εξανεμίζεται. Αποχωρούν από το προαύλιο. Ο Φάουστ πλησιάζει το φέρετρο και βλέπει ότι έχει μείνει μόνο μια χρωματιστή σκόνη. Παίρνει δείγμα για ανάλυση.
Siren
Καθώς ακολουθεί τη μικρή αυτή ομάδα των κατοίκων του Πάνω Κόσμου, ακούει μια εκκωφαντική σειρήνα. Προέρχεται από ένα πολύ μεγάλο εργοστασιακό κτίριο, που ο Φάουστ δεν είχε ποτέ βρει στο παρελθόν. Ανοίγει μια πολύ μεγάλη ατσαλένια πόρτα και η ομάδα εισέρχεται στο προαύλιο. Ο Φάουστ τους ακολουθεί, ενώ ο ήχος από τις σειρήνες συνεχίζει να δονεί τον Πάνω Κόσμο.
Detached Humans, Deformed Mutants
Ο Φάουστ ακολουθεί προσεκτικά την ομάδα σε έναν μακρύ, σκοτεινό διάδρομο. Φτάνουν σε μια σιδερένια πόρτα, την ανοίγουν και μπαίνουν μέσα σε ένα δωμάτιο. Αφήνουν την πόρτα ανοιχτή σαν να ξέρουν ότι κάποιος τους παρακολουθούσε όλη αυτή την ώρα. Ακούγεται μια γνώριμη φωνή, που τον καλεί μέσα. Ο Φάουστ τρέμει ολόκληρος μόλις αναγνωρίζει τη φωνή. Βρίσκει το θάρρος και εισέρχεται στο δωμάτιο. Μπροστά από την ομάδα των ανθρώπων, σε μια βρώμικη έδρα βρίσκεται ο Βάλεντιν. Το σώμα και το πρόσωπό του φαίνεται αναλοίωτο στο χρόνο. Αλλά το βλέμμα του προδίδει έναν άνθρωπο σε προχωρημένη ηλικία.
Βάλεντιν Φαντάζομαι ότι τα ερωτήματά σου είναι πολύ περισσότερα από αυτά, που είχες πριν εισέλθεις σε αυτό το μέρος. Αναρωτιέσαι αν είμαστε πλάσματα της φαντασίας σου... Πώς είναι δυνατόν να ζούμε στον μολυσμένο κόσμο χωρίς κάποιου είδους προστασία... Παρατηρείς ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια είδους παραμόρφωση, αλλά αναρωτιέσαι αν είναι κάποια μετάλλαξη, που τους βοηθάει να αντιμετωπίζουν τον ιό. Θα απαντήσω σε όσα ερωτήματα επιθυμείς να θέσεις. Δεν είσαι εχθρός μας. Αναζητείς να κατανοήσεις όλο αυτό το τσίρκο του παραλόγου, που ζεις τον τελευταίο καιρό.
Βάλεντιν Φαντάζομαι ότι τα ερωτήματά σου είναι πολύ περισσότερα από αυτά, που είχες πριν εισέλθεις σε αυτό το μέρος. Αναρωτιέσαι αν είμαστε πλάσματα της φαντασίας σου... Πώς είναι δυνατόν να ζούμε στον μολυσμένο κόσμο χωρίς κάποιου είδους προστασία... Παρατηρείς ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια είδους παραμόρφωση, αλλά αναρωτιέσαι αν είναι κάποια μετάλλαξη, που τους βοηθάει να αντιμετωπίζουν τον ιό. Θα απαντήσω σε όσα ερωτήματα επιθυμείς να θέσεις. Δεν είσαι εχθρός μας. Αναζητείς να κατανοήσεις όλο αυτό το τσίρκο του παραλόγου, που ζεις τον τελευταίο καιρό.
Our Truth Is Humanity's Biggest Lie
Βάλεντιν Πιστεύεις ότι οι Επιστήμονες θα ήθελαν να γνωρίζετε για την ύπαρξή μας; Θα ξεκίναγε επανάσταση στον Κάτω Κόσμο και αυτοί θα έχαναν οποιαδήποτε μορφή εξουσίας μπορούν να ασκούν ακόμα μέχρι και τώρα που μιλάμε. Δίνοντας ελπίδες στον κόσμο ότι κάνουν τα πάντα να βρεθεί η λύση, η θεραπεία στον ιό. Λυπάμαι, που σου χαλάω το παραμύθι, που σε έχουν κάνει να πιστέψεις από μικρή ηλικία. Δυστυχώς, όμως, και να μαθαίνονταν, οι πύλες του Πάνω και Κάτω Κόσμου δεν θα παρέμεναν ανοιχτές. Το πιο πιθανό θα ήταν απλά ο κόσμος να οδηγηθεί σε μια μαζική αυτοκτονία. Δεν είμαστε ακριβώς η θεραπεία του ιού. Περισσότερο, είμαστε μια εργαστηριακή ανωμαλία.
Chrysalis
Βάλεντιν Αν ήθελες να κατανοήσεις κάτι παραπάνω από τα σώματά μας, προσπάθησε να τα δεις ως κουκούλι, που προμηνύει την ωραία πεταλούδα, η οποία έχει εγκλωβιστεί και δεν θα βγει από αυτό. Τα σώματά μας είναι αναλοίωτα από τη στιγμή, που δεχθήκαμε να κάνουμε το πείραμα. Παρότι μεγαλώνουμε και γερνάμε, δημιουργήθηκε ένα δέρμα αναλοίωτο στο χρόνο και ικανό να μην επηρεάζεται από τον ιό. Αλλά κάτω από το δέρμα, το σώμα έχει δοκιμάσει τα πάντα, το πέρασμα του χρόνου συνεχίζει να τρώει τα πάντα. Από την έκπληξή σου βλέποντάς με, καταλαβαίνω ότι σου είναι προφανές, αν και ανεξήγητο ταυτόχρνονα. Ονομάσαμε το συγκεκριμένο πείραμα Χρυσαλλίς. Πολλά από τα σώματα παρότι αναλοίωτα παραμορφώθηκαν γιατί δεν υπήρχε πιο βαθιά εσωτερική σύνδεση. Όσο και αν το δέρμα δείχνει δυνατό, γεμάτο ζωή και δύναμη, δεν πρόκειται παρά για μια ανωμαλία και τίποτα άλλο. Γερνάμε, αρρωσταίνουμε, τρέμουμε, είμαστε σαν ζωντανοί νεκροί, που το σώμα μας φαίνεται να είναι ανέγγιχτο, αλλά μέσα μας πεθαίνουμε καθημερινά. Κάποιος φωτισμένος από εμάς, θα βρει το εσωτερικό του φως, και θα κάνει τον άνθρακα χρυσό. Περιμένω πως και πως εκείνη τη μέρα, που θα δω αυτόν τον μεταλλαγμένο άνθρωπο. Μέχρι τότε είμαι εγκλωβισμένος σε τούτη την καρέκλα. Όταν θα έρθει όμως η ώρα, θα βρω το θάρρος να σηκωθώ όρθιος.
Επεισόδιο 20ο - Prima Materia
Βάλεντιν Είσαι τυχερός, μιας και θα δεις πως δημιουργούμε τους νέους ανθρώπους. Ακολούθα με.
Ο Φάουστ και ο Βάλεντιν σε αναπηρικό καροτσάκι, που το κινεί ένας από τους βοηθούς του βρίσκονται σε ένα μακρύ διάδρομο στο μισοσκόταδο. Από μακριά φαίνεται μια μεταλλική πόρτα. Όταν φτάνουν μπροστά, ο βοηθός πατάει ένα μεγάλο κόκκινο κουμπί. Κοιτάνε όλοι ψηλά σε μια κάμερα παλιότερης τεχνολογίας. Ακούγεται ένας δυνατός συνεχόμενος ήχος σαν από φυλακές, καθώς ανοίγει συρόμενη η πόρτα.
Ο χώρος πίσω από την πόρτα είναι ένα μεγάλο εργαστήρι, όπου ακριβώς απέναντι βρίσκεται ένας διαφανής θάλαμος. Κάποιοι άνθρωποι με εμφανή σημάδια από τις παρενέργιες των πειραμάτων τους, με ιατρικές φόρμες, κινούνται στο χώρο νευρικά, έτοιμοι να διεξάγουν το επόμενο πείραμά τους.
Ιατρός1 Μαζέψαμε την πρώτη ύλη από τα φέρετρα και το μίγμα μας είναι έτοιμο.
Βάλεντιν (Στον Φάουστ) Φαντάζομαι ανακάλυψες τα φέρετρα, που βρίσκονται στον εξωτερικό χώρο. Το υλικό, που απομένει από τα καμένα σώματα, το μαζέψαμε εφόσον έχει έρθει σε επαφή με τον μολυσμένο αέρα. Ο ιός ουσιαστικά σκότωνε όσα σώματα δεν ήταν δυνατά να τον δεχθούν. Ή τα σώματά τους παραμορφώνονταν. Επειδή όμως η κυβέρνηση τότε φοβήθηκε τους μεταλλαγμένους, ξεκίνησε μια ολόκληρη γενοκτονία. Καταφέραμε και διασώσαμε κάποιους από τους μεταλλαγμένους. Δημιουργήσαμε το καταφύγιό μας και αρνηθήκαμε να μείνουμε στον Κάτω Κόσμο, που δεν θα γινόμασταν έτσι και αλλιώς δεκτοί. Συνεχίσαμε τα πειράματά μας για να κατανοήσουμε τον ιό. Το μίγμα, που αναφέρει ο υπεύθυνος γιατρός είναι κάτι, με το οποίο πειραματιζόμαστε όλα τα χρόνια. Περιμένουμε να δούμε τώρα πως θα δημιουργηθεί ένας νέος άνθρωπος με την ένωση των υλικών αυτών, μέσα από τις στάχτες των παλιότερων γενεών.
Οι γιατροί ξεκινάνε τη διαδικασία. Ήχοι μηχανών. Μέσα από τους μεταλλικούς σωλήνες ακούγεται ο ήχος του υγρού, που μεταφέρεται. Στο στόμιο του σωλήνα, που βρίσκεται μέσα στο διαφανή θάλαμο κάνει την εμφάνισή της μια μεγάλη σταγόνα του μίγματος. Μια πράσινη ουσία, που φεγγοβολά.
Βάλεντιν Η μίξη, που θα δημιουργήσει την ανθρώπινη ύλη.
Η σταγόνα πέφτει πάνω στην ύλη από τους νεκρούς. Για λίγη ώρα δεν συμβαίνει τίποτα. Αλλά ξαφνικά, το έδαφος αρχίζει να φουσκώνει και να παίρνει διάφορες εύπλαστες μορφές, καθώς σταδιακά διαμορφώνεται ένα ανθρώπινο σώμα.
Ο Φάουστ προσέχει μια μισάνοιχτη πόρτα στα δεξιά του. Κοιτάζει καλύτερα. Είναι ένα μπάνιο, που έχει μια λευκή μπανιέρα στην άκρη. Ένα γυμνό ζευγάρι απολαμβάνει ο ένας το σώμα του άλλου. Έχουν τραβήξει πλήρως την προσοχή του Φάουστ. Προς μεγάλη του έκπληξη αναγνωρίζει τη γυναίκα. Είναι η Μαργαρίτα. Ο άντρας, που ήταν σκυμμένος και της καθάριζε και χάιδευε τα καλλίγραμμα πόδια, γυρνάει το κεφάλι του προς την πόρτα, προς τον Φάουστ, που τον κοιτάζει. Είναι ο ίδιος ο Φάουστ. Οι δυο άντρες, "ο ίδιος άντρας", κοιτάζονται στα μάτια. Χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει από που έρχεται ο ήχος, ακούει ένα φτερούγισμα πουλιών πάνω σε νερό και ένα πέπλο πυκνής ομίχλης εξαφανίζει το ζευγάρι. Ο Φάουστ εισέρχεται μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο, που πλέον δεν έχει καμία σχέση με το λευκό μπάνιο, που είδε το ζευγάρι. Οι τοίχοι είναι μαυρισμένοι, γεμάτη μούχλα. Μέσα από τη μπανιέρα βγαίνει πράσινο νερό, μουχλιασμένο.
Ο Φάουστ νιώθει άρρωστος, πηγαίνει να ξεράσει. Τρέχει αμέσως να βγει από το σιχαμερό δωμάτιο, αλλά φαίνεται να είναι ένας μακρύς, σκοτεινός διάδρομος χωρίς τέλος. Τρέχει προς την έξοδο. Ακούγονται κραυγές τρόμου, ήχοι σαν να γίνονται μάχες και άνθρωποι να σφαγιάζονται. Καθώς πλησιάζει σε μια αρχαία πύλη, βλέπει μια σκοτεινή φιγούρα σαν φάντασμα να αιωρείται μπροστά του. Οι φωνές, που άκουγε έχουν πλέον σταματήσει και επικρατεί σιωπή. Ανοίγει την πύλη.
Βλέπει μια τεράστια έκταση με ένα ποτάμι να κυλά ελεύθερα. Παντού γύρω όρμοι και ένα δέντρο ψηλό δεσπόζει μπροστά του. Ο κάμπος απλώνεται ως πέρα στα βουνά. Είναι γυμνός σε αυτό το υπέροχο τοπίο και απολαμβάνει ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ανακούφισης και ελευθερίας. Μέσα από την ομίχλη στην όχθη του ποταμού εμφανίζεται ένα μικρό παιδί. Δεν έχει φύλο ούτε διαμορφωμένα χαρακτηριστικά στο πρόσωπό του. Από πίσω του μια θηλυκή φιγούρα σαν μάγισσα του νερού. Είναι η Μαργαρίτα. Ο Φάουστ πλησιάζει προς το μέρος τους. Στέκονται όλοι μαζί στην όχθη του ποταμού, καθώς η ομίχλη τους παίρνει στην αγκαλιά της και χάνονται στο άγγιγμα της.
Επεισόδιο 21ο - States Of Primacy
Στο σκοτάδι ακούγεται μια παιδική φωνή κοριτσιού:
Κορίτσι Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά! Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά!... Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά!
Μια μαργαρίτα, που το χέρι του παιδιού μαδάει μέχρι το τελευταίο φύλο.
Το κορίτσι γεμάτο χαρά:
Κορίτσι Μ' αγαπά!!
Το προαύλιο του σχολείου της μικρής είναι άδειο. Ο σχεδόν κόκκινος ήλιος του μεσημεριού καλύπτει όλο το τοπίο. Η μικρή κοπέλα στρέφει το βλέμμα της σε μια σκιά στα κάγκελα του σχολείου. Είναι ένας άντρας, που δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα λόγω της απόστασης και του ήλιου, που της δυσκολεύει την καθαρή όραση. Την παρατηρεί και αυτός. Η παρουσία του δεν τη φοβίζει. Το αντίθετο, τη γεμίζει ηρεμία. Νιώθει σαν να είναι ο φύλακας άγγελός της.
Βερολίνο 2015
Η Μαργαρίτα ακουμπάει στο μπράτσο του Φάουστ. Βρίσκονται στα πίσω καθίσματα ενός ταξί. Της κρατάει σφιχτά το χέρι. Κοιτάζει στο μεσαίο καθρέφτη του αυτοκινήτου, τα βλέμματά τους συναντιούνται μέσα από αυτόν. Γυρνάει προς το μέρος της, και τη φιλάει. Το ταξί κατευθύνεται στο νεκροτομείο, που βρίσκεται ο άντρας, τον οποίον οι επιστήμονες ονομάσανε "Το πτώμα Μεφίστο".
Στο κέντρο ενός θαλάμου βρίσκεται το πτώμα Μεφίστο. Ο Φάουστ, η Μαργαρίτα και όλοι οι επιστήμονες, που παρακολουθούν την εξέλιξή του στο διπλανό εργαστήρι.
Επιστήμονας Είναι ένα ιατρικό φαινόμενο. Όλο αυτό το διάστημα βρισκόμαστε ασταμάτητα στο εργαστήρι παρατηρώντας τη βαθιά αλλαγή, που έχει υποστεί αυτό το σώμα. Χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ζωτική λειτουργία όπως τη γνωρίζουμε στο ανθρώπινο σώμα.
Φάουστ Ίσως αυτό το σώμα να είναι μια εξέλιξη. Ίσως να είναι η λύση για κάτι, που δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ότι θα επακολουθήσει.
Ο επιστήμονας κοιτάει καχύποπτα τη Μαργαρίτα.
Επιστήμονας (στον Φάουστ) Τι ακριβώς προτείνετε να κάνουμε δηλαδή;
Φάουστ Στη θέση σας θα κράταγα όσα περισσότερα δείγματα μπορούσα. Θα τα δοκίμαζα να ανακαλύψω την ανθεκτικότητα του σώματος σε εξαιρετικές συνθήκες. Και κατά πόσο μπορεί να επιζήσει με τον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, πώς ανταποκρίνεται όταν εισέρχεται κάποιος ιός μέσα σε αυτό τον νέο οργανισμό. Ίσως να μην έχετε όσο χρόνο νομίζετε, γιατρέ.
Μαργαρίτα Η γυναίκα του που βρίσκεται;
Επιστήμονας Θα ήθελα να σου μιλήσω για αυτή...
Πιάνει τη Μαργαρίτα από τον ώμο για να μιλήσουν ιδιαιτέρως. Ο Φάουστ επικεντρώνει την προσοχή του στο πτώμα Μεφίστο. Το πτώμα Μεφίστο αρχίζει να κινείται. Ο Φάουστ τρομάζει. Κοιτάζει γύρω τους άλλους αν προσέξανε αυτή την κίνηση. Αλλά φαίνεται κανένας να μην μπορεί να παρατηρήσει τι γίνεται μέσα στο θάλαμο. Τώρα το πτώμα στέκεται αντίκρυ του. Ο Φάουστ έχει σαστίσει. Αυτό το σώμα χωρίς χαρακτηριστικά, σαν να είναι από κάποιο απροσδιόριστο υλικό, το χρώμα του ακόμα έχει σχεδόν γίνει σαν από κάποιου είδους μέταλλο. Το πρόσωπό του μια ουδέτερη μάσκα. Αρχίζει σιγά-σιγά να αποκτά χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Φάουστ. Ο Φάουστ σαν να κοιτάζεται σε καθρέφτη. Βλέπει πλέον το ομοίωμά του. Αλλά τώρα βρίσκεται ο ίδιος στο θάλαμο μέσα και όχι από την πλευρά του εργαστηρίου κοιτώντας τον εαυτό του στο εργαστήρι, έχοντας δίπλα του τους επιστήμονες και τη Μαργαρίτα, που συνομιλεί με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου. Σαν να έχει πάρει ο ίδιος τη θέση του συγκεκριμένου όντος.
Επιστήμονας Είναι σημαντικό να μιλήσεις στη γυναίκα του. Χρειάζεται μια ψυχολογική υποστήριξη. Να την πείσει κάποιος ότι ο άντρας της πλέον έχει χαθεί και να μας αφήσει να συνεχίσουμε τα πειράματά μας. Νομίζω είσαι η καταλληλότερη να το κάνεις.
Η Μαργαρίτα κοιτάζει τον Φάουστ, που στέκει αφοσιωμένος μπροστά από το τζάμι του εργαστηρίου παρατηρώντας το ξαπλωμένο πτώμα. Βγαίνει από το εργαστήρι για να βρει τη γυναίκα του πτώματος Μεφίστο.
Σε ένα απομονωμένο μέρος του κτιρίου, η Μαργαρίτα βρίσκει τη γυναίκα του πτώματος Μεφίστο.
Μαργαρίτα Συγνώμη, είστε η Μάρθα;
Η γυναίκα γυρνάει και κοιτάζονται κατάματα. Για κάποιο λόγο νιώθουν ότι γνωρίζονται. Νιώθουν αμήχανα.
Μάρθα Περίεργο... Μου θυμίζεται... Ένα μικρό κορίτσι... Είχα τόσο καιρό να θυμηθώ αυτή την τραυματισμένη ψυχή... Ωχ θεέ μου... Πόσο με είχε συγκλονίσει η ιστορία από αυτό το αγγελούδι... Συγνώμη... Με συνεπήραν κάπως οι σκέψεις μου... Έχω να κοιμηθώ κανονικά πολύ καιρό από όταν άρχισαν να συμβαίνουν όλα τα παράξενα γεγονότα με τον άντρα μου.
Μαργαρίτα (σχεδόν συγκλονισμένη) Το όνομά μου είναι Μαργαρίτα... Εεε... Συγνώμη, μου επιτρέπεται...
Η Μαργαρίτα τρέχει προς το μπάνιο. Δεν μπορεί να αναπνεύσει. Προσπαθεί να πάρει βαθιές ανάσες καθώς της έρχονται αστραπιαίες μνήμες όταν ήταν μικρή σε νοσοκομείο και η Μάρθα σε νεαρή ηλικία καθόταν δίπλα στο κρεβάτι της και της κράταγε το χέρι για να την ενθαρρύνει.
Ο Φάουστ βρίσκεται στο θάλαμο, που ήταν το σώμα του Μεφίστο. Κοιτάει γύρω του και μοιάζει με τη χρονομηχανή, που τον είχανε βάλει στην αρχή για να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Ακούγεται η φωνή του γιατρού, που ήταν ο υπεύθυνος της χρονομηχανής.
Γιατρός Είστε έτοιμος Δρ. Φάουστ; Όταν κλείσει ο θάλαμος, θα ανάψει ένα μικρό φως, που θα αρχίσει να εξαπλώνεται. Ίσως πονέσετε, αλλά πριν ο πόνος γίνει αφόρητος ή σας προκαλέσει κάποια πληγή, θα έχει ολοκληρωθεί η μεταφορά.
Νιώθει κάτι να τον αγγίζει και με τη μνήμη του πόνου, που είχε νιώσει πριν τη μεταφορά τραντάζεται. Είναι η Μαργαρίτα. Βρίσκεται στο εργαστήρι. Το πτώμα του Μεφίστο βρίσκεται μέσα στο θάλαμο. Αναρωτιέται τι είδους όραμα ήταν και πόσο επιδραστική μέσα του ήταν η παρουσία του πτώματος Μεφίστο μέσα του.
Μαργαρίτα Σε παρακαλώ, πάμε να φύγουμε...
Επεισόδιο 22ο – Parallel Mazes
Βρίσκεται στο τοπίο δίπλα στο ποτάμι που είχε βρεθεί κάποια στιγμή μαζί με τη Μαργαρίτα και το παιδί που είχε δημιουργηθεί στο εργαστήρι του Βάλεντιν (επεισόδιο prima materia). Ένα εξαίσιο τοπίο που θα μπορούσε απλά να μείνει για πάντα. Ξαφνικά ακούγεται ένας δυνατός κρότος. Ένα θεόρατο πεύκο κόβεται από μια θύελλα που λυσσομανά στο δάσος. Όλα φαίνεται να καταρρέουν κάτω από το μαινόμενο αυτό καιρικό φαινόμενο.
Ο Φάουστ επανέρχεται στο ασανσέρ. Αυτή τη φορά καταλαβαίνει ότι κατεβαίνει. Φοράει τη στολή με την οποία κάθε φορά ανεβαίνει στο μολυσμένο Πάνω Κόσμο. Δεν τρεμοπαίζει το φως του ασανσέρ, ούτε βρίσκεται κανείς δίπλα του. Οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν. Βρίσκεται στον Κάτω Κόσμο και ετοιμάζεται για τη συνήθη διαδικασία καθαρισμού μετά από την περιήγηση στον Άνω Κόσμο.
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
Black Lesbian Fishermen | The Metaphysics of Natron / Vinyl Album Release presentation. Οι Black Lesbian Fishermen είναι ένα διεθνές ... -
Επεισόδιο 1ο - Γέννηση (Birth) Εισαγωγή Βλέπω ένα γυναικείο πρόσωπο. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, βλέπω μόνο τα χείλη, το στόμα κ...
